Sunday, September 2, 2007

ေတြးမိသမွ်

အရင္တုန္းကေတာ့ အလုပ္ကေန အိမ္ျပန္ေရာက္တာနဲ ့ အိမ္မွာ ထမင္းစားေသာက္ၿပီး စာဖတ္ရင္ဖတ္။ မဖတ္ရင္ TV ၾကည့္လုိက္နဲ ့ အခ်ိန္ကုန္သြားတာမ်ားတယ္။ တေန ့သူငယ္ ခ်င္းတေယာက္နဲ ့G – Talk မွာ ေတြ ့ေတာ့ သူလုပ္ထားတဲ့ ဘေလာ့ေလးကို ျပေတာ့ က်ေနာ္လည္း ေတာ္ေတာ္ကို စိတ္၀င္စားသြားတယ္။ စိတ္၀င္စားၿပီး က်ေနာ္လည္း ဘေလာ့တခုလုပ္မယ္ဆိုၿပီး ၄င္း သူငယ္ခ်င္းကိုပဲ အကူအညီေတာင္းခဲ့တယ္။ သူကလည္း ဘေလာ့ၿပီးတဲ့အထိ အကုန္လံုးကို ကူညီသြားခဲ့တယ္။ (အခုအခ်ိန္အထိလည္း အကူအညီ ေတြ ေတာင္းေနတုန္းပါပဲ။ အကုန္ေပါ့ ဟိုဟာျပင္လုိက္ ဒီဟာျပင္လုိက္နဲ ့ က်ေနာ္လည္း ေတာ္ေတာ္ေမာ၊ သူလည္း ေတာ္ေတာ္ေမာနဲ ့ သူမ်ားေတြ ဘေလာ့လုိ မလွေပမယ့္ ရင္ဖြင့္ဖို ့အတြက္ ဘေလာ့ေလးတခုရခဲ့တယ္။ ကူညီတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကိုလည္း မိန္းမ လွလွေလး ရပါေစလုိ ့ ဆုေတာင္းေပးပါတယ္ ( မထင္ပါဘူး) ။

အဲ----- သူမ်ားေတြ ဘေလာ့လုိ ့သာ ကိုက လိုက္ဘေလာ့ရတာ ဘာေရးလုိ ့ ေရးရမွန္း လည္းမသိပါဘူး။ တေန ့ တေန ့ အလုပ္ကေရာက္တာနဲ ့ ကြန္ျပဴတာကုိ ဖြင့္ၿပီးတာနဲ ့ ကိုယ့္ဘေလာ့ထဲကုိ ဘယ္သူေတြ ၀င္ၾကည့္သြားလဲဆိုၿပီး ၀င္ၾကည့္ရတာ အေမာပါပဲ။ ေနာက္ၿပီး သူငယ္ခ်င္းေတြ ရဲ ့ ဘေလာ့ေတြကို လုိက္ၾကည့္ သူတို ့ေတြ ဘာေတြေရးထား သလဲ။ ဘယ္သူေတြက ဘာေတြတင္ထားသလဲဆိုတာ လုိက္ၾကည့္ရတာ အေမာပါပဲ။ သူတို ့ေတြၾကေတာ့လည္း ေရးတတ္လုိက္တာ။ ကုိယ့္ဘေလာ့ထဲကုိ အသစ္ကေလးေတြ ေရးတင္ဖို ့ကလည္း ကိုညိမ္းညိဳတို ့လုိ ကဗ်ာကလည္း မေရးတတ္၊ ကိုစိုင္းစိုင္တို ့လို ခေရပြင့္ေလးေတြေကာက္ဖို ့ကလည္း လူက မရွိနဲ ့ က်ေနာ့္မွာ ေတာ္ေတာ္ကို ဒုကၡကို ေရာက္ေနခဲ့တယ္။ တေန ့တေန ့ ေရးလုိက္ ဖ်က္ လိုက္နဲ့ အခိ်န္ေတြသာ ကုန္သြားခဲ့တယ္ ဘာဆို ဘာမွ ျဖစ္မလာခဲ့ပါဘူး။ ဒီလုိနဲ ့ လံုျခာပတ္ျခာလိုက္ေနတာ ဘေလာ့စဖြင့္ ကတည္း က ဆိုပါေတာ့။ အခုေတာ့ က်ေနာ္ သိသြားပါၿပီး။ ကိုစိုင္းစုိင္းလုိ ခေရပြင့္အတူေကာက္တဲ့ အေၾကာင္းေတြေရးဖို ့၊ ၿပီးေတာ့ ေမြးေန ့ဆုေတာင္းကေလးေတြ လုပ္ဖို ့အတြက္ ေျခစႀကၤာျဖန္ ့ လုိက္ဦးမွပါပဲ။ ကိုစိုင္းစိုင္း ေရ ေနာက္တာေနာ္။ ဘြာေတ ဘြာေတ

1 comments:

Sai Sai said...

ေတာ္ေတာ္ဆိုးတဲ့လူ.. ဆုေတာင္းေပးၿပီး (မထင္) ဆိုတာထည့္ထားတယ္..
ဆူရွီး တူတူစားႏိုင္ပါေစဂ်ာ.. (မထင္)ဆိုတာက်ေနာ္ထည့္မေရးဘူးေနာ္ သန္႕သန္႕ေလး ဆုေတာင္းေပးတာ...