Subscribe

RSS Feed (xml)

Powered By

Skin Design:
Free Blogger Skins

Powered by Blogger

Sunday, December 2, 2007

မေရရာမႈမ်ား

ဘ၀မွာ -----------------

အနာဂါတ္အတြက္ စဥ္းစားရင္က

ယုန္ေတာင္ေျပး ေခြးေျမာက္လုိက္တဲ့

အျဖစ္ေတြနဲ့ ႀကံဳ ခဲ့ဖူးတယ္


ဘ၀မွာ------

လူမိုက္ေတြက ေျပးၾကည့္

ပညာရွိေတြက ေတြးၾကည့္ေနတုန္း

သာမန္လူတေယာက္လုိ

ထိုင္ေနခဲ့ဖူးတယ္


ဘ၀မွာ-------

ကဗ်ာတပုဒ္ျဖစ္ဖို ့အတြက္

ကဗ်ာေတြ စပ္ေနရင္းက

စကားလံုးေတြ ေပ်ာက္ေပ်ာက္ခဲ့ဖူးတယ္


ကဲ--------------

မထူးေတာ့ပါဘူး

ရဲရဲ ေတြးၿပီးေတာ့

မ်က္မျမင္း ပု႑ာေတြကို

အင္တာဗ်ဴး လုပ္လိုက္ဦးမယ္

Saturday, November 17, 2007

Asian Leaders Will Avoid Sanctions, Rebuke on Myanmar (Update1)


By En-Lai Yeoh

Nov. 18 (Bloomberg) -- Myanmar is unlikely to face a call for sanctions or even a public rebuke over its crackdown on democracy protestors when leaders of 10 Southeast Asian nations discuss the military junta in Singapore this week, analysts said.

Rights groups, Western governments and lawmakers in the region have called for the Association of Southeast Asian Nations to take a stronger stance against Myanmar following September's crackdown on pro-democracy demonstrators in which more than 100 people died, according to the United Nations.

Asean governments have so far rebuffed that call, and another to strengthen the constitution the group is expected to adopt, its first in 40 years.

``I don't think there will be any public statements or rebuke on the situation in Myanmar,'' said Hiro Katsumata, a regional analyst at Singapore's Institute of Defense and Stategic Studies. ``Any Asean meeting is largely ceremonial. That is the purpose of this summit, too, to display the unity of the members. I don't think we will see any strong statement or outrage.''

Still Myanmar will dominate discussions by Asean leaders from Indonesia, Thailand, Malaysia, Singapore, Brunei, the Philippines, Cambodia, Laos, Myanmar and Vietnam. It has a combined population of 570 million and gross domestic product of about $1 trillion. China, South Korea, Japan, and Australia will also be at the summit.

In its 40-year history, Asean has upheld dual policies of non- interference in member countries' affairs and decision-making by consensus among all members, both of which are included in a draft of the charter. The draft has a provision that allows Asean to form a human rights body.

Hundreds Detained

``I call on Asean next week to give teeth to the Asean Charter by appointing a human rights rapporteur or monitor,'' Malaysian opposition leader Lim Kit Siang said in an e-mailed statement. This is to ``ensure Asean nations, in particular Myanmar, respect the human rights commitments enunciated in the Asean charter.''

Asean admitted Myanmar in 1997 against opposition from the U.S. and the European Union. Myanmar's military junta is also under fire for its detention of hundreds of political prisoners, including Nobel laureate Aung San Suu Kyi, the opposition's leader.

Asean Secretary General Ong Keng Yong has admitted the situation in Myanmar has dampened the ``positive vibes'' surrounding the Singapore summit.

The draft of the charter showed that the group has rejected proposals by a 10-person group of ``Eminent Persons'' to censure, ban or expel errant members by vote.

``Indeed, there have been strident calls to bring down the military regime,'' Singapore Foreign Minister George Yeo said last month. Sanctions or expulsion of Myanmar from Asean ``would make national reconciliation harder, not easier to achieve,'' Yeo added.

Sanctions Rejected

He also said that sanctions, like those recently imposed by the U.S. and the EU, would have limited impact on the junta, which has ruled the country formerly known as Burma since 1962.

``We don't believe sanctions work, we have never believed in that,'' said former Indonesian foreign minister Ali Alatas, a member of Asean's ``Eminent Persons Group,'' in an interview with Bloomberg. ``But we have to admit that our approach also has not yielded the kind of results that we have wanted to see. It's much too slow, and therefore we have to see what we can do at the summit.''

Even if international pressure led to elections, said Indonesian Defense Minister Juwono Sudarsono in an interview, the military's role would be paramount in the country.

``For all its faults, the military at the moment remains the unifying force,'' Sudarsono said, ``and covers most of the levers of power, political, economic and also cultural.''

French Foreign Minister Bernard Kouchner said he would try to get Asean to agree to a series of set principles on Myanmar at a Asean-EU summit on Nov. 22.

`Push Myanmar'

``Words can only get us so far. We have to see the effort, consistently, pushing Myanmar in the right direction,'' said Simon Tay, the chairman of the Singapore Institute of International Affairs.

``Asean can no longer be used by the military junta as a cover,'' said Singapore parliamentarian Charles Chong. ``We have tried softer means of persuasion for more than 10 years already without much success and it is really time to take a fresh approach.''

``They talk big, but there will be no implementation,'' said Katsumata of the Institute of Defense and Stategic Studies. ``Asean is slow to implement anything they talk about.''

To contact the reporter on this story: En-Lai Yeoh in Singapore at at eyeoh1@bloomberg.net

Last Updated: November 17, 2007 22:34 EST

Saturday, November 10, 2007

အေၾက ာက္ဆံုး

မႏွင္းသဇင္က က်ေနာ္ကို ေၾကာက္တတ္တဲ့ အေကာင္ေတြအေၾကာင္းကို ေရးေပးဖို ့ Tag လိုက္ေတာ့ က်ေနာ္လည္း ငါ ဘာေၾကာက္တတ္သလဲဆိုတာကို စဥ္းစားခန္း ဖြင့္ရေတာ့တယ္။ ငယ္ငယ္ကေလးတည္က ေတာထဲ ေတာင္ထဲမွာ ေနလာခဲ့ေတာ့ ေတာ္ေတာ့္ကို စဥ္းစားယူေနရတယ္။

ၿပီးေတာ့ ငါက ဒီအေကာင္ကို ေၾကာက္တာလား မုန္းတာလားဆိုတာကိုလည္း ျပန္စဥ္းစားရင္နဲ ့ အေကာင္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ပယ္ဖ်က္တဲ့အထဲ ပါသြားတယ္။ ဥပမာ။ ျခင္။ ျခင္ဆိုတာက အေကာင္ေသးေသးေလးဆိုေတာ့ ေၾကာက္စရာမေကာင္းဘူး။ သူ ့ကိုက မုန္းတာ။ ေသာက္ျမင္ကပ္တာ။ ရြံတာ။

တကယ္တမ္းျပန္စဥ္းစားၾကည္ေတာ့လည္း ေလာကမွာ ေၾကာက္စရာ အေကာင္းဆံုး သတၱ၀ါ ဆိုတာ မရွိသေလာက္ပါပဲ လူတိုင္းလူတိုင္း ေၾကာက္ပါတယ္ဆိုတဲ့ ေျမြ ေတာင္မွ သူ ့ေနရာနဲ့သူ အက်ိဳးျပဳေနတာကို ေတြ ့ရတယ္။ လယ္သမား ေတြအတြက္ေတာ့ ေျမြဟာ ေၾကာက္စရာမဟုတ္ပါဘူး။ စပါးေပၚခ်ိန္ေရာက္ၿပီးဆိုရင္ေတာ့ လယ္သမားေတြအတြက္ ေျမြဟာ မိတ္ေဆြတဦးျဖစ္ေနလုိ ့ပဲ။ လယ္ထဲမွာ ၾကြက္ေတြ မေသာင္းက်န္ေအာင္လုိ ့ ေျမြက ကာကြယ္ေပးတယ္ေလး။ အဲ့ က်န္တဲ့အခ်ိန္ေတြမွာေတာ ေတာင္သူလယ္သမားေတြအတြက့္ ေျမြဟာ ေၾကာက္စရာေကာင္းေနတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေျမြဟာ သူ ့ကို မထိမျခင္း ဘာမွမလုပ္ဘူး။ သူ ့ကို ထိမွသာ လူကို အႏၱရာယ္ေပးတာပါ။

အဲ့ က်ေနာ္ ေၾကာက္တဲ့ တရိစၦာန္ ႏွစ္ေကာင္ေတာ့ရွိတယ္။ ပထမ အေကာင္ကေတာ့ ၾကြက္။ ၾကြက္ဆိုတဲ့ အေကာင္ဟာ ေၾကာက္စရာေကာင္းတယ္။ အိမ္တအိမ္မွာ ၾကြက္ကို ဘယ္လို ရွင္းရွင္း ရွင္းလုိ့ကို မရဘူး။ ျခင္းဆိုတာက ညဖက္ ျခင္ေထာင္ေထာင္အိပ္ရင္ ရတယ္။ ၾကြက္က ညဖက္ဆိုုရင္ စေသာင္းက်န္ၿပီး ဟိုကိုက္ဒီကိုက္နဲ့ ေတာ္ေတာ္ကို စိတ္ညစ္စရာေကာင္းတယ္။ က်ေနာ့္ ဘ၀မွာ ဒီေန ့အခ်ိန္အထိ ၾကြက္နဲ ့ရန္ျဖစ္ေနရတုန္းပဲ။ သူ ့အတြက္နဲ ့ စိတ္ညစ္ရတာလည္း ေန ့ တိုင္းပါပဲ။

ဒုတိယ တရိစၦာန္တေကာင္ကေတာ့ အေကာင္နဲနဲ ႀကီးတယ္။ သူ ့ကိုက ေၾကာက္တာထက္ ရြံတယ္။ မုန္းတယ္။ ေအာ့ႏွလံုးနာတယ္။ ၾကည့္ကို မၾကည့္ျခင္ဘူး။ အဲ့ဒီ တရိစၦာန္ေတြရဲ ့မ်က္ႏွာေတြက တေလာကလံုးက လူေတြက သူတို ့လုပ္စာ ထိုင္စားေနတဲ့ မ်က္ႏွာနဲ့ ။ ဘယ္သူ ့မွ လူမထင္ဘူးဆိုတဲ့ ရုပ္နဲ ့( အဲ့မွားလို ့ သူတို ့က လူမွ မဟုတ္တာ) ။ အဲ့ဒီ တရိစၦာန္ေတြက လူ ့ေလာကအတြက္လည္း ဘာမွ အက်ိဳးမျပဳဳဘူး။ သူ တို ့ တရိစၦာန္အျခင္းျခင္းေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကို အက်ိဳးျပဳတယ္လုိ့ေတာ့ေျပာတာပါပဲ။ သူကေတာ့ တကိုယ္လံုးကို အစိမ္ေရာင္ရွိတယ္ေလ။ စာဖတ္သူပဲ ကိုယ့္ကိုကုိ စဥ္းစားၾကည့္ေပေတာ့ က်ေနာ္ကေတာ့ ေဖၚမျပေတာ့ပါဘူး။

တကယ္ေတာ့ လူရယ္လို ့ ျဖစ္လာကတည္းက ေၾကာက္စရာ အေကာငး္ဆံုးဆိုတာ မရွိေတာ့ပါဘူး။ တကယ္ေတာ့ လူဆိုတာ မသိတာကို ေၾကာက္ေနတာပါ။ တကယ္တမ္းသိေအာင္ က်ိဳးစားၾကည့္လုိက္ပါ။ ဘာမွ ေၾကာက္စရာ မေကာင္းေတာ့ပါဘူး။ တကယ္တမ္း ေတာ့ ေၾကာက္စရာ အေကာင္းဆံုးကေတာ့ မသိျခင္းပါပဲ။



က်ေနာ္လည္း က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္း စိုင္းစိုင္းတေယာက္ ဘာေၾကာက္တတ္လည္း မသိဘူးေနာ္။ သိျခင္လုိက္တာ

ဟယ္ဟယ္။ လုပ္ေပးပါဦး စိုင္းစိုင္းေရ

Friday, November 9, 2007

က်ားရဲ

ေနျပင္းလွ်င္း ႏွင္းမႈန္လ်ွင္း

ေဆြ ့ေဆြ ့ခုန္ အိုက္လုိအိုက္

ခိုက္ခိုက္တုန္း ခ်မ္းလုိခ်မ္း


အခန္းက်ဥ္းက်ဥ္း

အလင္းမ၀င္ ေလမ၀င္

ေနမျမင္ လမျမင္

လူမျမင္ သူမျမင္မွာ

ထိုင္လွ်င္ထိုင္ မထိုင္လွ်င္ေငး

အိပ္လွ်င္အိပ္ မအိပ္လွ်င္ေတြး


သတင္းေမးဖို ့ေ၀းေရာ

သီခ်င္းကေလးမွ မဆိုရ။


စာဖတ္ဖို ့ေ၀းေရာ

ကဗ်ာေလးမွ မစပ္ရ။


တရားေဟာဖို ့ေ၀းေရာ

စကားေလးမွ မေျပာရ။


အေဟာသိက သံသရာ

ငါ့ကမၻာ ပိစိေကြး

အခန္းက်ဥ္းကေလး ပတ္ေလွ်ာက္လုိက္

သံတခါး၀ ရပ္လုိက္

တမတ္တတ္တတ္ တေနကုန္


မေန ့ကလည္း တေနကုန္

ဒီေန ့လည္း တေနကုန္ျပန္

နက္ျဖန္လည္း ကုန္ဦးမယ္။


ကုန္ ကုန္ ကုန္

ကုန္ခ်င္သေလာက္ ကုန္စမ္း

တရက္ကုန္မလား တသက္ကုန္မလား

တလကုန္မလား တဘ၀ကုန္မလား

တႏွစ္ကုန္မလား တေခတ္ကုန္မလား

အားမေလွ်ာ့ဘူး မေပ်ာ့ဘူး

ေပျဖစ္ေတာ့ခံမယ္ တူျဖစ္ေတာ့ ႏွံမယ္


အမွန္တရား တို ့ဘက္မွာ ရွိတယ္

ျပည္သူအမ်ား တို ့ဘက္မွာ ရွိတယ္

ကာလယႏၱရား တို ့ဘက္မွာ ရွိတယ္

ရွင္ေတာ္ဘုရား တို ့ဘက္မွာ ရွိတယ္

သိၾကရဲ ့လား ဟားဟားဟားဟား




တိရိစၦာန္ရံုက က်ားလုိ

ေလွာင္အိမ္ထဲမွာ တလြန္ ့လြန္ ့နဲ ့

က်ားညြွန္ ့တံုးေတြ ထင္းေနသလား

မွားလုိက္တဲ့ အျမင္

ဟားတိုက္လုိ ့ ရယ္ခ်င္စရာ


မွတ္ထားေဟ့

အ၀ါေပၚမွာ အနက္စင္း

မပ်က္မယြင္း ကြက္ကြက္ကြင္းး

အရွင္းသား မလြဲသေရြ ့

အထင္းသား စြဲသေရြ ့

က်ားရဲ ဟာ က်ားရဲ


ငါလဲ အဲဒီလုိဘဲကြ ေဟ့။



ဦး၀င္းတင္ (ဟံသာ၀၀တီ) ၁၉၉၀ ခုႏွစ္တြင္ အက်ဥ္းေထာင္တြင္းမွ ေရးစပ္ထားသည္ ကဗ်ာတပါ။

Tuesday, November 6, 2007

ေမြးရပ္ေျမ အလြမ္း

ေဆာင္းႏွင္းေဖြးေဖြးေလး ေတာင္းတန္းမ်ားၾကားမွာ ေအးခ်မ္းလွတဲ့ က်ေနာ္တို့ၿမိဳ ့ကေလးကို အလည္တေခါက္အ ေရာက္လာပါလားလို ့-----

စိုင္းဆို္င္ေမာ၀္ ရဲ ့ သီခ်င္းေလးကို နားေထာင္ေနရင္းက အတိတ္ကို ျပန္လည္း ေရာုက္ရွိသြားခဲ့မိတယ္ကြာ------

ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ့ေတာင္ေပၚၿမိဳ့ကေလးမွာ ေမြးဖြားလာခဲ့တဲ့ က်ေနာ္အတြက္ေတာ့ ႏွင္းေတြ က်လာၿပီး ဆိုရင္ပဲ ေမြးရပ္ေျမကို သတိတရ ရွိစၿမဲပါပဲ။ အခုလုိ ေဆာင္းတြင္မွာမ်ားဆိုရင္ ေတာင္ပတ္လည္း ၀ိုင္းေနတဲ့ က်ေနာ္တို ့ၿမိဳ ့ ကေလးမွာ ႏွင္းေတြႏွင္းေတြက်လုိက္ပံုမ်ား တေယာက္ႏွင့္ တေယာက္ မျမင္ႏိုင္ေလာက္ ေအာင္ပါပဲ။

ေဆာင္းေရာက္ၿပီးဆိုလုိက္တာနဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြစုၿပီး နံနက္ခင္းထထေျပခဲ့တာကိုလည္း သတိရမိတယ္။ ညဖက္ည ဖက္ေတြမွာ စက္ဘီးေလေတြ ကိုယ္စီကိုငွ စီးၿပီးေတာ့ ၿမိဳ ့နံေစတီဘုရားေရွ ့မွာ လက္ဖက္ရည္ ဆိုင္ထိုင္းရင္နဲ့ ေခတ္ေပၚသီးခ်င္ေတြကို နားေထာင္ရတာလည္း အရသာတမ်ိဳ ့ပါပဲ။ တခါတေလ လက္ဖက္ရည္ မေသာက္ ခ်င္ရင္လည္း ရပ္ကြက္ထိပ္မွာ ဖြင့္ထာတဲ့ အေၾကာ္ဆိုင္ေလေတြမွာ သူငယ္ခ်င္းတစု အေၾကာ္တပြဲ၊ ဆလပ္ရြက္တပြဲ နဲ့ ေရေႏြးအ၀ေသာကရင္းက ျဖတ္သြားျဖတ္လာ ေကာင္းမေလးေတြကို (ေခၚေတာကုလားအၾကည့္နဲ)့ ငန္းေနခဲ့တာကိုလည္း အမွတ္ရေနမိတယ္။

တျဖည္းျဖည္နဲ့ တန္ေဆာင္တိုင္းေတာင္ ေရာက္ေတာ့မွာပါလားဆိုတဲ့အသိကလည္း ေမြးရပ္ေျမကို ပိုၿပီးလြမ္းေစ မိတာ အမွန္ပါ။

တန္းေဆာင္တိုင္လေရာက္ၿပီးဆိုရင္ျဖင့္ က်ေနာ္တို့လိုလူငယ္ေတြအတြက္ကေတာ့ ေပ်ာ္မဆံုးႏိုင္ေအာင္ ပါပဲ။

တန္ေဆာင္တိုင္လေရာက္တိုင္း မီးပးံုပ်ံလြွတ္ပြဲ၊ ထင္းရူးတိုင္ထြန္းပြဲ ေတြကို ရွမ္းျပည္နယ္ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ ့နဲ့ က်ေနာ္တို ့ ၿမိဳ ့ကေလးမွာသာ အထင္အရွား က်င္းပစၿမဲ ပဲေလး။ ထင္းရူးတိုင္ကို ထင္းရူးသားမ်ားကို ခြဲခ်မ္းၿပီးေတာ့ ၀ါးပိုး၀ါးမ်ားျဖင့္ ပတ္ၿပီးလ်ွင္ ၄င္းထင္းရူးတုိင္အား မိရိႈ ့ရာတြင္ လွပေစရန္အ တြက္ ထင္းရူးတိုင္ အထဲတြင္ မိမိကိုတိုင္ျပဳလုပ္ထားသည့္ ေဗ်ာက္အိုိးမ်ား၊ မီးရႈးမ်ားထည့္ထားရပါသည္။

မွတ္ခ်က္။ ။ ရွမ္းျပည္နယ္ႏွင့္ ကယားျပည္နယ္တြင္ ေနဖူးသူတိုင္း လုပ္တတ္ပါသည္။

ထင္းရူးတိုင္ထြန္းပြဲကို တန္ေဆာင္မုန္း လျပည္ေန့မွာ က်င္းပစၿမဲ ပါ၊ ရပ္ကြက္အလုိက္ ထင္းရူးတိုင္ေတြ လုပ္ၿပီးေတာ့ တရပ္ကြက္ႏွင့္ တရပ္ကြက္ မီးပံုးပ်ံအလွၿပိဳင္ပြဲ၊ ဘုရားကားအလွၿပိုင္ပြဲ။ ထင္းရူးတိုင္အလွ ၿပိဳင္ပြဲ နဲ့ ၿပိဳင္ပြဲမ်ိဳးစံု က်င္းပၾကပါတယ္။ ၿပိဳင္ပြဲ၀င္မယ့္ ရပ္ကြက္တိုင္းမွာ ဘုရားကား၊ မီးၾကာခြက္။ မီးပံုပ်ံ။ ထင္းရူးတိုင္း နဲ့ အိုးစည္ဗံုေမာင္းအဖြဲ ့လည္း ပါရပါတယ္။

ၿပိဳင္ပြဲ၀င္မယ့္ေနရာကို ထြက္ခြာဖုိ ့အတြက္ ေရွ ့ဆံုးက အလွဆင္ထာတဲ့ ဘုရားကားက အရင္ထြက္ ခြာရပါတယ္။ ဘုရားကားရဲ ့ေနာက္မွာ ရပ္ကြက္အတြင္းရွိ အပ်ိဳမ်ားနဲ့ ကေလးမ်ားက မီးၾကာခြက္မ်ားကို ကိုင္ေဆာင္ကာ လမ္းေဘးတဖက္တခ်က္တြင္ စီတန္လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး လုိက္ရပါတယ္။ မီးၾကာခြက္ ရဲ ့ ေနာက္မွာမွ ထင္းရူးတိုင္ ကို ထမ္းလာခဲ့တဲ့ လူငယ္အဖြဲ ့က အိုးစည္းဗံုေမာင္ကို တီးခတ္ကာ လိုက္ပါရ ပါတယ္။

လျပည့္ေန ့မေရာက္ခင္ သံုးေလးရက္အလုိကတည္းက ရပ္ကြက္အလုိက္ ထင္းရူးတိုင္ကို လူငယ္ေတြက ထမ္းၿပီးေတာ့ ၿမိဳ ့ထဲကို လွည့္လည္ၿပီး ေနာက္ဆံု ၿမိဳ ့ကေလးရဲ ့ ထပ္မွာရွိ တဲ့ ၿမိဳ ့နံေစတီရွိရာကို သယ္ေဆာင္သြားရပါတယ္။ လွည့္လည္ရာ လမ္းတေလွ်ာက္မွာလည္း

မီးမီ ဘယ္သူ ့မီး ------ ေလာဓမၼမီး ေလာဓမၼမီး

ေလာဓမၼမီးကို ႏိုင္ခ်င္ရင္ ဆယ္ႏွစ္ဆယ္မို ႀကိဳးစားပါဦး ဆိုတာမ်ိဳးကို ေအာ္လုိေအာ္

အခ်ိဳ ့လူငယ္ေတြကလည္း လမ္းေဘးမွာ ၾကည့္ရႈအားေပးေနတဲ့ အပ်ိဳ ေလးေတြကို ေစာင္းေျမာင္ၿပီးေတာ့

အိမ္တြင္းပုန္းတဲ့ အပ်ိဳေတြ ဘာျဖစ္တယ္ ညာျဖစ္တယ္ ေအာ္လုိေအာ္ေပါ့

ရွမ္းအိုစည္းကလည္း ၿမိဳင္ၿမိဳင္ဆိုင္းဆိုင္းတည္ၿပီး လူငယ္ေတြက တလမ္းလံုးက ၿပီးေတာ့ ေပ်ာ္ပါးစြာ

လုိက္ပါခဲ့ပါတယ္။

ၿမိဳ ့ကေလးမွာ ဆယ္သံုးရပ္ကြက္တည္း ရွိတဲ့အတြက္ တရက္ကို သံုးရပ္ကြက္ႏႈံးျဖင္ အလွည့္ က်စနစ္နဲ ့လွည့္လည္ရပါတယ္။ လွည့္လည္ရာတြင္လည္း ဒီေန ့က်ေနာ္တို့ရပ္ကြက္က အလွည့္က်ရင္ က်န္တဲ့ ရပ္ကြက္က လူေတြက လမ္းေဘးတဖက္တခ်က္ ပလက္ေဖါင္ေတြေပၚကေနၿပီးေတာ အားေပးၾကစၿမဲပါ။

ၿမိဳ ့ထဲအႏွံ ့ လွည့္္လည္းျပသၿပီး ေနာက္ဆံုး ၿပိုင္ပြဲ က်င္းပရာ ေနရာကို ေရာက္တယ္ဆိုရင္ပဲ ဘုရားကားႏွင့္ မီးၾကာခြက္ကို ကုိင္ေဆာင္ထာတဲ့ သူေတြက ဘုရားကို သံုးပါတ္ပတ္ကာ မီးပူေစာ္ၿပီး ထင္းရူးတိုင္ ထမ္းလာ သည့္လူငယ္မ်ားကို ထင္းရူးတိုင္းေထာင္ရန္အတြက္၄င္း။ မီးပံုးပ်ံ လြတ္တင္ဖို ့အတြက္၄င္း ျပင္ဆင္စရာရွိ တာမ်ားကို ျပင္ဆင္ရပါတယ္။

ထင္းရူးတိုင္ကို စတင္ထြန္းညိွလုိက္တဲ့ အခ်ိန္ကစၿပီး ရပ္ကြက္ထဲလူငယ္။အပ်ိဳ၊ အအို၊ လူႀကီးမ်ားပါ မက်ံ ရွမ္းအိုးစည္းနဲ ့အတူ ကၾကရတာ ေပ်ာ္စရာပါပဲ။ မိမိတို ့လုပ္လုိက္တဲ့ ထင္းရူးတိုင္နဲ ့ မီးပံုးပ်ံက အျခားရပ္ကြက္ထက္ ပိုလွေနရင္ေတာ့ မေျပာ ပါနဲ့ေတာ့ ကလုိက္ပံုမ်ား ေကြးလုိ့ဆုိတာမ်ိဳးပဲ။

အႏိုင္းအရႈံးကိုေတာ့ လျပည့္ေန ့ေရာက္မွပဲ ေၾကညာပါတယ္။

အေ၀းတေနရာကို ေရာက္ေနေပမဲ့ တန္ေဆာင္တိုိင္ကို ေရာက္တိုင္ က်ေနာ္စိတ္ထဲမွာ ရွမ္းအိုစည္နဲ့အတူ ကေနစၿမဲပါပဲ။ ကယားျပည္နဲ ့လိြဳင္ေကာ္ၿမိဳ ့မွာ ေမြးတဲ့က်ေနာ့္အတြက္ေတာ့ လြမ္းစရာေတြအမ်ားႀကီးပါပဲ။

Friday, October 26, 2007

သီတင္းက်ြတ္

ဒီေန ့ သီတငး္္က်ြတ္ လျပည့္ည---------------------------။

တယ္လီဖုန္းကို လက္ကကိုင္ရင္းနဲ ့ အေမ့ကို သားကန္ေတာ့လုိက္ပါတယ္။ အေဖ့ကိုလည္း ေျပာေပးပါ။ အေ၀းကေနပဲ သားကန္ေတာ့လုိက္ပါတယ္လုိ ့။

သီတင္းကြ်တ္ေရာက္တိုင္း က်ေနာ့္တို ့ေမာင္ႏွမေတြ အေမ့ကို ကန္ေတာ့ေနၾကပါ။ ဒါေပမယ္ အေ၀းကေနပဲ ကေတာ့ေနရတာ ဘယ္ႏွႏွစ္ရွိၿပီးလည္း ဆိုတာေတာင္ မမွတ္မိေတာ့ပါဘူးဗ်ာ။ အေ၀းကေန ဖုန္းနဲ ့ ကန္ေတာ့ ေနတာကိုပါ။ အေ၀းကေန ဖုန္းနဲ ့ကေတာ့တာ ကုသိုလ္ေတာ့ ရေပမယ့္ မိဘႏွစ္ပါးကို ေရွ ့ မွာထားၿပီး လက္အုပ္ခ်ီးၿပီးကေတာ့တာနဲ့စာရင္ ရင္ထဲမွာ ျဖစ္ေပၚတဲ့ ခံစားခ်က္ကေတာ့ ကြာတယ္ဗ်။ မိဘ ႏွစ္ပါးကို ေရွ့မွာထားၿပီး ကန္ေတာ့ေတာ့ ငါ့သားေလး က်န္းမာပါေစ။ ခ်မ္းသာပါေစဆိုတဲ့ အသံေလးကို ၾကားရတဲ့အျပင္ ေၾသာ္ ငါ့သားေလေတြ အျပင္သြားရင္ သံုးရေအာာင္လို့ ေဖႀကီးေရမုန္ ့ ဖိုးေပး လုိက္ဦးေလးဆိုတာက ပါေသးတယ္ဗ်။ အဲ့ဒါက အရသာ တခုလုိ ့က်ေနာ္ထင္တယ္။ အခုေတာ့ က်ေနာ္တို ့ ေမာင္ႏွမေတြ အေမ့ဆီ က မုန့္ဖိုးမရတာ ၾကာပါၿပီးဗ်ာ။

သီတင္းကြ်တ္တိုင္း အေမေရ အေမ့ကို သားကန္ေတာ့လုိက္ပါတယ္ လုိ့ ေျပာၿပီး ဖုန္းနဲ့ပဲ လွမ္းလွမ္း ကန္ေတာ့ေနရတာ ၾကာပါၿပီဗ်ာ။ ေၾသာ္ ေမ့ေနလုိက္တာ ကန္ေတာ့လုိက္တိုင္း လည္း က်ေနာ့္အေမက ငါ့သားနဲ့ သမီး က်န္းမာပါေစ ခ်မ္းသာပါေစဆိုတာထက္ ဗမာျပည္ကို အျမန္ျပန္လာ ႏိုင္ပါေစလုိ့ ဆုေပးေနၾကဗ်။ က်ေနာ္တို့မွာေတာ့ ေပးတဲ့ဆုနဲ ့ျပည့္ပါေစလုိ ့ေျပာခဲ့ရတာလည္း အႀကိမ္ႀကိမ္ ပါပဲဗ်ာ။ တကယ္ပါပဲ ဆုကလည္း ဘယ္ေတာ့ျပည့္မွာလည္း မသိဘူးေနာ္။

ဒီႏွစ္လည္းပဲ သီတင္းကြ်တ္လျပည့္ေန့မွာ ဖုန္းနဲ့ပဲ ကန္ေတာ့လုိက္ရတယ္။ တခါတခါက်ေတာ့လည္း သီတင္းက်ြတ္တို ့၊ တန္းေဆာင္မုန္းတို ့ တန္ခူးလတို ့ကို မုန္းခ်င္သလုိေတာင္ ျဖစ္ေနပါၿပီ။ အဲ့ဒီလေတြကိုေရာက္တိုုင္း မိဘေတြကို ကန္ေတာ့တာေတြ။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ့ အျပင္ဘက္ကို ေလွ်ာက္လည္ရင္ အေျပာခ်ိဳတဲ့ အပ်ိဳေခ်ာေလးေတြကို လိုက္ငန္းခဲ့တာေတြကို သတိရမိတယ္။ သီတင္းကြ်တ္။ တန္းေဆာင္မုန္း၊ တန္ခူးလဆိုတာကို ျမန္မာတႏိုင္ငံတည္း ရွိတာမဟုတ္ေပမယ့္ ျမန္မာျပည္မွာေမြး၊ ျမန္မာထမင္းကိုစား၊ ျမန့္မာေရကို ေသာက္ခဲ့တဲ့ သူေတြအတြက္ေတာ့ ဘယ္ႏိုင္ငံကို ပဲေရာက္ေရာက္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေပ်ာ္ပါးတဲ့ အရသာနဲ့ေတာ့ မတူတာအမွန္ပါပဲ။

အင္ ---------------------သီတင္းကြ်တ္။ သီတင္းကြ်တ္

သီတင္းကြ်တ္ဆိုတာနဲ့ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြအတြက္ေတာ့ လူႀကီးမိဘေတြကို ကန္ေတာ့မယ္။ ဘုရားေက်ာင္းေတြကို တက္ၾကမယ္။ အဲ့ -- ၿပီးေတာ့ ရပ္ကြက္ထဲမွာရွိတဲ့လူေတြကေတာ့ ဒီသီတင္းကြ်တ္မွာ ဘယ္သူမ်ား စြံမလဲဆိုတာကို ေစာင့္ၾကည့္ေနရတာ အေမာေပါ့ဗ်ာ။ တခ်ိဳ့ လူပ်ိဳႀကီးေတြဆိုရင္ လူအထင္ခံရရင္ ၿပီးေရာဆိုၿပီးေတာ့ ရပ္ကြက္ထဲကေန တပါတ္ေလာက္ေျပာက္သြားတတ္ေသးတယ္။ ဟိုတေလာကေတာင္ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္း စိုင္းစိုင္းတေယာက္ G – TALK မွာ မေတြ ့တာနဲ့ ေၾသာ္ သူလည္း သီတင္းကြ်တ္ စတန့္ ထြင္ျပန္ၿပီးလုိ ့ စိတ္ထဲမွာေတာင္ ထင္လုိက္မိေသးတယ္။

ေနာက္မွ ျပန္စဥ္းစားမိၿပီး ေၾသာ္ သူအလုပ္ေတြ ရႈပ္ေနလုိ့ေနမွာပါ ဘာညာနဲ့ စဥ္းစားမိလုိက္တယ္။ အဲ့ဒါနဲ့ သူ့ဘေလာ့ကို တက္ၾကည့္လုိက္ေတာ့မွ ဘယ္မွမသြားဘဲ ေဘာလန္တီယာလုပ္ဖို ့စိတ္ကူးေနတယ္ဆိုတာ ကို သိရတယ္။ ဧကန္န လူအထင္ႀကီးေအာင္ အိမ္တြင္းပုန္းေနတာနဲ့ တူတယ္။

က်ေနာ့္ သူငယ္ခ်င္း စိုင္းစိုင္းတေယာက္ ဘယ္ေတာ့စြံမလဲဆိုတာကို ေစာင့္ၾကည့္ရင္း သီတင္းက်ြတ္နီးတိုင္း က်ေနာ္မွာ စတိုးေတြကို လုိက္ၾကည့္ရတာ အေမာပါပဲ။ သူကို လက္ဖြဲ ့ ဖို့ေလ။ တခါတခါမ်ားဆိုရင္ ႀကိဳတင္ၿပီး ၀ယ္မိလုိ ့လဲ ဆံုးေပါင္းမ်ားပါၿပီ။ က်ေနာ္ကိုက အမွတ္မရွိတာပါ။ ကိုယ့္လူကို ယံုၾကည္မိတာလည္း ပါတယ္ေလ။ ဒီတႏွစ္ေတာင္ ၀ယ္ထားေသးတယ္ ။ သူငယ္ခ်င္း စိုင္းစိုင္းတို ့ ဇနီးေမာင္ႏွံအတြက္ အမွတ္တရ ဘာညာဆိုတဲ့ စာသားေလေတာင္ ေရးထားေသးတယ္။ေနာက္ ၁ လ ေလာက္ေတာ့ ေစာင့္ၾကည့္လုိက္ပါဦးမယ္ေလ ။ မထင္ေတာ့မထင္ပါဘူး။ သူ ့မွာ လည္း အလုပ္ေတြက မ်ားေတာ့ (ဟဲဟဲ ခေရပြင့္အတူတူေကာက္ေနရတာနဲ့ ေမြးေန့ပြဲေတြ လုပ္ေနရတာနဲ့ ) သိပ္စိတ္မ၀င္စားဘူးနဲ့တူပါတယ္ဗ်ာ။

ဒီစာေလးနဲ့ပဲ အေဖ နဲ ့အေမကို ကန္ေတာ့လိုက္ပါတယ္

မွတ္ခ်က္။ ။ က်ေနာ့ထက္ အသက္ ၁၀ ႏွစ္ႀကီးတဲ့ ကိုစိုင္းစိုင္းကိုလည္း ကန္ေတာ့လုိက္ပါတယ္ဗ်ာ

မုန္ ့ဖိုး ၅၀၀ ေလာက္ေပးေနာ္

Tuesday, October 23, 2007

ပ်ဥ္းပမငုတ္တို


ဖုထစ္ရြတ္တြ၊ ငွက္ လင္းတသို ့

ပ်ဥ္းပငုတ္တို၊ သက္က်ားအိုသည္

ကုန္းမိုးထက္တြင္ တစ္ပင္တည္း။


ခြဆံုအေကြး၊ သစ္ေခါင္းေဆြးလည္း

အေဖတက္လာ၊ အိုင္းအမာသို့

က်ယ္စြာဟက္ပက္ ျခအိမ္ပ်က္။


ကုန္းမိုကမ္းပါး၊ ေျမပတ္ၾကားတြင္

စစ္သားခေမာက္၊ ပိန္ေျခာက္ေျခာက္လည္း

စစ္ေရာက္စခန္း လက္ျပညြွန္း။


ထုိပင္ငုတ္တို၊ ပ်ဥ္းမအိုသည္

စစ္ကိုလည္းႀကံဳ၊ ျခအံုလည္းျဖစ္

ဓားထစ္လည္းခံ၊ ေနလွ်ံလည္းတိုက္

ေလျပင္ခိုက္လ်က္၊ မငိုက္ဦးေခါင္း

ေႏြသစ္ေလာင္းေသာ္

ရြက္ေဟာင္းညွာေၾကြ၊ ရြက္သစ္ေ၀၍

ေလျပည္ထဲတြင္၊ ငယ္ရုပ္ဆင္သည္

အသင္ေယာက်ၤားေကာင္းတကား။


ဆရာႀကီး မင္းသု၀ဏ္ ( ၁၁ ရက္ ၁ လ ၁၉၄၉ ခုႏွစ္က ေရးခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေလးပါ)

က်ေနာ္ႀကိဳက္လြန္းလုိ ့ သင့္ဘ၀ မဂၢဇင္းထဲမေန ျပန္လည္ ကူးယူတင္ျပလုိက္ပါသည္ ။

Saturday, October 13, 2007

အစြဲ

ပံုျပင္ထဲမွာ

မ်က္မျမင္ပု႑ာ ငါးေယာက္

ဆင္းတေကာင္းကို သူစမ္းငါစမ္းနဲ ့

တေယာက္ၿပီးတေယာက္

အဓိပၸါယ္ေတြ ဖြင့္လုိ့

ဆင္ဆိုတာတဲ့

-------------

-------------

ဒါနဲ့

ငါလည္းမေနႏိုင္လုိ ့

၀င္စမ္းလုိက္မိတယ္

ေၾသာ္

ဆင္ဆိုတာ---------


Thursday, October 11, 2007

Sunday, October 7, 2007

ပန္းတိုင္

ေဟ့

ဟိုအေရွ့မွာ

လင္းေရာင္ျခည္ေတာင္ သန္္းေရာေပါ့

လာငါတို ့သြားၾကမယ္

ပန္းတိုိင္းရွိတဲ့ ေနရာဆီိကိုေလ-----


ခရီးဘယ္ေလာက္ၾကမ္းၾကမ္း

ဒီထက္ေတာ့ ပိုမၾကမ္းေတာ့ပါဘူး


ၾကင္နာျခင္းေေတြ

ယံုၾကည္မႈေတြနဲ့အတူ

တြဲလက္ေတြ ၿမဲေနဖုိ ့ေတာ့

လုိအပ္တယ္ေနာ္။


တေန ့တလံ ပုဂံဘယ္ေျပးမလဲ။



ေက်ာ္ထက္

Thursday, October 4, 2007

Tuesday, September 25, 2007

ဇာဂနာကို ဖမ္းသြားၿပီ

သ႐ုပ္ေဆာင္ ကိုသူရ(ကိုဇာဂနာ)ကို ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္ သန္းေခါင္ေက်ာ္ ၂း၀၀ နာရီက ၀င္ေရာက္ဖမ္းဆီးသြားတာကို ကိုသူရရဲ့ ဇနီး မေပါက္ ဆီမွ သိခဲ့ရပါတယ္။

ကိုသူရအိမ္က ဆဲလ္ဖုန္းနဲ႔ အိမ္ဖံုးပါမက်န္ စာ႐ြက္စာတမ္းမ်ား အားလံုးကိုလဲသိမ္းဆီးသြားၾကပါတယ္။

ကိုေက်ာ္သူကိုလဲဖမ္းဖို႔ထြက္သြားၾကၿပီလို႔သိရပါတယ္

ျပည္သူ႕အခ်စ္ေတာ္ ႏွစ္ဦးလံုးနဲ႔ မိသားစုေတြအတြက္ စိတ္မေကာင္းပါဘူး

မေပါက္ နဲ႔ မေ႐ႊဇီးကြက္တို႔ကို အားေပးပါတယ္

ယုတ္မာတဲ့ စစ္အစိုးရကို ႐ြံ႐ွာစြာ ႐ႈံ႕ခ်လိုက္ပါတယ္


မ်ိဳးခ်စ္ျမန္မာ Blog မွ တဆင့္ ကူးယူတင္ျပပါသည္။

Wednesday, September 19, 2007

က်ေနာ့္အေမဆီက စာေလးတေစာင္ခင္ဗ်ာ

သားေရ

အေမစာေရးလုိက္ပါတယ္။ သားနဲ ့သမီးတို ့ႏွစ္ေယာက္ ေနေကာင္းလုိ ့က်န္းမာပါရဲ ့ လား။ အေမ့သားႀကီး က်န္းမာပါေစလုိ ့လဲ အေမ အၿမဲ တမ္းဆုေတာင္းေပးေနပါတယ္။ ဘာလုိလိုနဲ ့ အေမတို ့မိသားစုေတြလည္း ခြဲခြာ ခဲ့ၾကရတာ ဆယ္စုႏွစ္ တခုေတာင္ ျပည့္ေတာ့မယ္ေနာ္။ သားနဲ ့သမီးတို ့ ျပန္လာရင္ေတာင္ အေမမွတ္မိပါ့မလားမသိပါဘူး သားရယ္။ အေမေလ အေမ့ေရွ ့မွာ အရပ္ရွည္ရွည္နဲ့ ေလွ်ာက္လာတဲ့ လူေတြကို ေတြ ့ တိုင္း ငါ့သားႀကီးမ်ားလားလုိ ့ လုိက္ၾကည့္္မိတာ အေမာပါပဲ။ ညဖက္ညဖက္ေတြမွာ မိသား စုစကား၀ိုင္းေလးေတြ မွာ ရယ္ေမာခဲ့ၾကတာေတြကို ျပန္စဥ္းစားလုိက္တိုင္ သားနဲ ့သမီးကို သတိရေနမိတယ္။


ဘယ္ဘ၀ကေရစက္ေၾကာင့္ တို ့မိသားစု ခြဲသြားရတာလဲမသိပါဘူး သားတိုု ့ရယ္။ အရင္ဘ၀က သူတပါးမိသားစုကို ခြဲခဲ့လုိ ့နဲ ့တူတယ္ေနာ္။ အခုေတာ့ သားနဲ ့ သမီးက လည္း အေ၀းမွာ။ လင္ေယာက်ၤားကလည္း ေထာင္ထဲမွာ။ ေအးေလး စနစ္ကမွ မေကာင္းေတာ့ မခြဲခ်င္းလည္း ခြဲေနရဦိးမွာေပါ့ သားရယ္။ အေမကေတာ့ တေယာက္ထဲ ေနရလည္း စိတ္ဓါတ္မက်ပါဘူး။ သားနဲ ့သမီးကို လြမ္းတာပဲ ရွိတယ္။


အေမကေတာ့ သားတို ့လုိ ႏုိင္ငံေရးကို ကိုတိုင္၀င္မလုပ္ေပမယ့္ သားတို ့ဖတ္ျပခဲ့တဲ့ စာအုပ္ေတြထဲက သူပုန္မိခင္ဆိုတဲ့ စာအုပ္ေလးကို ဖတ္ၿပီး ကို္ယ့္ကိုကိုယ္ေတာင္ ဂုဏ္ေတာင္ယူေနမိ ေသးတယ္။ အေမေလ သားနဲ ့ သမီးကို ေတြ ့ ခ်င္လုိက္။ တခါတေလမွာ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ ဆိုၿပီး လာေတြ ့ဖုိ ့ က်ိဳးစားတာလည္း အႀကိမ္ႀကိမ္ ပါပဲ။ ေနာက္ေတာ့ ငါတေယာက္ထဲ သားသမီးေတြနဲ ့ခြဲေနရတာမွ မဟုတ္တာ။ ငါလုိအေမေတြ ဗမာျပည္မွာ အမ်ားႀကီး ရွိေသးတယ္ဆိုတဲ့ စိတ္နဲ ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေျဖသိမ့္ေနရတယ္ သားရယ္။ ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား။ အေမ့လုိ အေမေတြ ေဟာ့ဒီႏိုင္ငံႀကီးမွာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ရွိေနမလဲမသိ ဘူးေနာ္။


အဲ့ဒီမွာက အစားအ ေသာက္က ဆင္းရဲ ၊ အေနအထိုင္ဆင္ရဲနဲ ့ သားတိုိ ့ အရမ္းဒုကၡ ေရာက္ေနမယ္ဆိုတာကို သားတို ့မ ေျပာျပလည္း အေမသိပါတယ္။ ဘာပဲဲ ျဖစ္ျဖစ္သားေရ က်န္းမာေရးကိုေတာ့ ဂရုစိုက္ပါ။ လူတကာနဲ ့လည္း တဲ့ေအာင္ေပါင္းေနာ္။ သားႀကီးအတြက္ ေတာ့ အေမစိတ္ခ်ပါတယ္။ စိတ္မခ်တာ သားညီမေလးအတြက္ပဲ။ သူက မိန္းကေလး သာျဖစ္တာ စိတ္က ခတ္မာမာရယ္။ သူ ့စိတ္ထဲရွိတာေတြကို အကုန္ေလွ်ာက္ ေျပာေန မွျဖင့္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့။ မိဘနဲ့အေ၀မွာ ေနရေတာ့ ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ေနၾကပါ ။ ကိုယ့္ညီမေလးကိုလည္း အကိုႀကီးေတာ့ အဖအရာဆိုတဲ့ အတိုင္း သြန္သင္ ဆံုးမပါသားႀကီးရယ္။ အေမတို ့ကို္ယ္စားေပါ။


သားေရး တကယ္လုိ ့မ်ား စိတ္ညစ္စရာေတြ ရွိလားခဲ့ရင္ အေမတို ့မိသားစုေတြ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရြွင္ရႊင္နဲ ့ ေနခဲ့တာေတြကိုသတိရလုိက္ေပါ့။ ၿပီးေတာ့ သားရဲ ့ေဘးကို ၾကည့္လုိက္ ေနာ္။ သားတေယာက္တည္း မဟုတ္ဘူးဆိုတာ သားေတြ ့လိမ့္မယ္။ သူတို့လည္း ငါ့ လိုပဲေနမွာပဲဆိုတာကို သားစဥ္းစာလုိက္ေပါ့။ ေျပာမယ့္သားေျပာရတယ္ အေမ့သား နဲ့ သမီးက စိတ္ဓါတ္ခိုင္မာၿပီးသာဆိုတာ အေမသိပါတယ္။ စိတ္ဓါတ္မက်နဲ ့သားရယ္ ယံုၾကည္ခ်က္နဲ့ လုပ္ေနတဲ့ အလုပ္ပဲ။ ဇြဲရွိဖို ့ေတာ့ လုိတာေပါ။


ဒီမွာ အေမတို ့လည္း အဆင္ေျပပါတယ္။ အိမ္ေဘးနားက လူေတြကလည္း အေမကို ေစာင့္ေရွာက္ၾကပါတယ္။ သားတို ့ရဲ ့ အေဖအတြက္လည္း မစိုးရိမ္နဲ ့။ တလတခါေလာက္ ေတာ့ အေမသြားေတြ ့ျဖစ္ေအာင္ေေတြ ့ပါတယ္။ သူလည္း က်န္းက်န္းမာမာပါပဲ။ ပိုေတာင္မွ တက္ၾကြေနေသးတယ္။ သူအတြက္ကို စိတ္မပူဖို ့ေျပာေပးဖိုု ့ပဲ တတြတ္တြတ္ ေျပာေန တယ္။ ေနာက္ဆံုးအေန နဲ ့ အေမမွာခ်င္တာကေတာ့ ဘုရားတရားကို မေမ့ဖုိ့ပါပဲ။


သားနဲ ့သမီးတို ့ရည္မွန္ခ်က္ေတြျပည့္ၿပီး ဗမာျပည္ကို ျပန္လာတဲ့ တေန ့ၾကရင္ေလ အေမ သေျပပန္းနဲ ့ လက္ကန္ၿပီး ႀကိဳဆိုဖို ့ေစာင့္ေနမယ္ေနာ္။

သားနဲ ့ သမီးတို ့ရဲ ့

အေမ

Friday, September 14, 2007

ရင္ထဲကဆူး

ဘ၀ဆိုတာ ဖ်တ္ခနဲ ေတြ ့လုိက္ရတဲ့ ရုပ္ပံုလွြာပါလာဆိုတာကို ေႏြေပါင္း ၂ ခုကို ျဖတ္သန္း ခဲ့ၿပီးသည့္ေနာက္မွ သိလုိက္ရတယ္။ အမွတ္တရေပါင္းမ်ားစြာဟာ ဗီြဒီယို ျပကြက္ေတြလုိပဲ အကန္ ့လုိက္ကို ေပၚလာေတာ့တာပါပဲ။ မစဥ္းစာပဲေနရင္ ေကာင္းသား။ အခုေတာ့ ------- အရာရာတိုင္းဟာ သတိရစရာေတြ၊ လြမ္းစရာေတြ အတိ နဲ ့ ပါလား

ေႏြညေတြ ေရာက္တိုင္း ေကာင္းကင္က ဖိုးလမင္းႀကီးကို ၾကည့္ၿပီး ဖိုးလမင္းႀကီးရယ္ ထမင္းဆီဆမ္း ေရြွလင္ပန္းနဲ ့ေပးပါဆိုတဲ့စကားကို ႏွစ္ဦးသား ၾကည္ႏူးစြာ ေျပာခဲ့တာ ေတြကို သတိရမိတယ္။ ကေလးမဟုတ္ သူငယ္မဟုတ္ဆိုတဲ့ စကားဟာ အဲ့ဒီအခ်ိန္တုန္း က အေတြးထဲေတာင္ မ၀င္ခဲ့ဘူး။ အခုအခ်ိန္အထိလည္း လျပည့္ညေတြ ေရာက္တိုင္း တကိုယ္တည္ ေတာင္းတေနတုန္းပါပဲေလ။ ဆီဆမ္းထားတဲ့ ထမင္းေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့။ မင္းမွတ္မိမလားေတာ့မသိဘူး။ တို ့ႏွစ္ေယာက္္ရဲ ့ဘ၀မွာ အမွတ္ရစရာ ေတြ အမ်ားႀကီး ထဲက အမွတ္ရစရာအေကာင္းဆံုး တခ်က္ကိုေလ။ ေဆာင္းႏွင္းေတြ ေ၀ေနတဲ့ နံနက္ခင္း္ အခ်ိန္တခုမွာေလ--------။

တို့့ႏွစ္ေယာက္ လမ္းခြဲလုိက္ၾကရေအာင္လုိ့ မင္းေေျပာလုိက္တဲ့စကားတခြန္းဟာ ယခုအ ခ်ိန္အထိ နားထဲကကို မထြက္ဘူးျဖစ္ေနတယ္။ မင္းေကာ ေျပာခဲ့တာဟုတ္ရဲ ့လား ဆိုတဲ့ ယခုအခ်ိန္အထိ သံသယစိတ္ေတာင္ မေပ်ာက္သြားေသးဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ညဘက္ ညဘက္ေတြမွာ တေရးႏိုးလုိ့ ကိုယ့္ရဲ႕ ဘယ္ဖက္ကို လိုက္လိုက္စမ္းမိတာလည္း အႀကိမ္ ႀကိမ္ပါပဲ။ မင္းနဲ့ ပါတ္သက္တဲ့ အရာေတြ အားလံုးကို အခုခ်ိန္အထိ ဘာတခုမွ မေျပာင္းလဲပဲ ဒီအတိုင္းကို အမွတ္တရအျဖစ္ ထားထားခဲ့မိတယ္။ တကယ္လုိ့မ်ား မင္းျပန္လားခဲ့ရင္ဆိုိတဲ့ စိတ္နဲ ့ပါပဲ။ တို ့ႏွစ္ေယာက္အတူသြားခဲ့တဲ့ ေနရာေလးေတြကို ေရာက္တိုင္း မင္းမ်ား ေရာက္ေနမွာလားကို ပတ္၀န္းက်င္းကို လွည့္ပါတ္ၾကည္မိတာလည္း အႀကိမ္ႀကိမ္ပါပဲ။ ဘယ္ေနရာကို ေရာက္ေရာက္ တိုက္ဆိုင္တာေလးေတြ ရွိခဲ့ရင္ေတာင္ မင္းကို အရင္ဆံုး သတိရမိတယ္။ ညဘက္ေတြမွာအလုပ္က ျပန္လာတဲ့အခ်ိန္တိုင္းမွာ မင္းမ်ားရွိေလမလား ဆိုတဲ့ မသိစိတ္ရဲ ့လြမ္းမိုမႈက ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဒုကၡေပးေနတုန္းပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒီဒုကၡ က ကိုယ့္အတြက္ ခ်ိဳမ်ိန္ေနတုန္းပါပဲ။ ရင္ထဲမွာ မရွိေတာ့မွန္းသိေနခဲ့တာေတာင္မွ ဘာျဖစ္လို့မ်ား တမ္းတေနရတာလဲ။ မရႏိုင္တဲ့ အရာကိုမွ လုိခ်င္တပ္မက္မိတာ လူေတြရဲ ့ သဘာ၀ပဲ ေလ။ ဟိုအေ၀းတေနရာမွာ လြတ္လပ္စြာ ပ်ံသန္းေနတဲ့ ငွက္ကေလးကို ဘယ္လုိျပန္ရႏိုင္ေတာ့မွာလည္ ျပန္မရႏိုင္ေတာ့မွန္ သိေနေပမယ့္ ေတာင္းတေနမိတာ စြဲးလမ္းမႈတခုေလ ပဲလား။ သက္ေရာက္မႈတိုင္းမွာ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈရွိတယ္ဆိုတဲ့ နယူတန္ရဲ ့နိယာမ ဟာ ယခုအခ်ိန္အထိ မွန္ေနေသး တယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ----------------------။

Sunday, September 2, 2007

ေတြးမိသမွ်

အရင္တုန္းကေတာ့ အလုပ္ကေန အိမ္ျပန္ေရာက္တာနဲ ့ အိမ္မွာ ထမင္းစားေသာက္ၿပီး စာဖတ္ရင္ဖတ္။ မဖတ္ရင္ TV ၾကည့္လုိက္နဲ ့ အခ်ိန္ကုန္သြားတာမ်ားတယ္။ တေန ့သူငယ္ ခ်င္းတေယာက္နဲ ့G – Talk မွာ ေတြ ့ေတာ့ သူလုပ္ထားတဲ့ ဘေလာ့ေလးကို ျပေတာ့ က်ေနာ္လည္း ေတာ္ေတာ္ကို စိတ္၀င္စားသြားတယ္။ စိတ္၀င္စားၿပီး က်ေနာ္လည္း ဘေလာ့တခုလုပ္မယ္ဆိုၿပီး ၄င္း သူငယ္ခ်င္းကိုပဲ အကူအညီေတာင္းခဲ့တယ္။ သူကလည္း ဘေလာ့ၿပီးတဲ့အထိ အကုန္လံုးကို ကူညီသြားခဲ့တယ္။ (အခုအခ်ိန္အထိလည္း အကူအညီ ေတြ ေတာင္းေနတုန္းပါပဲ။ အကုန္ေပါ့ ဟိုဟာျပင္လုိက္ ဒီဟာျပင္လုိက္နဲ ့ က်ေနာ္လည္း ေတာ္ေတာ္ေမာ၊ သူလည္း ေတာ္ေတာ္ေမာနဲ ့ သူမ်ားေတြ ဘေလာ့လုိ မလွေပမယ့္ ရင္ဖြင့္ဖို ့အတြက္ ဘေလာ့ေလးတခုရခဲ့တယ္။ ကူညီတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကိုလည္း မိန္းမ လွလွေလး ရပါေစလုိ ့ ဆုေတာင္းေပးပါတယ္ ( မထင္ပါဘူး) ။

အဲ----- သူမ်ားေတြ ဘေလာ့လုိ ့သာ ကိုက လိုက္ဘေလာ့ရတာ ဘာေရးလုိ ့ ေရးရမွန္း လည္းမသိပါဘူး။ တေန ့ တေန ့ အလုပ္ကေရာက္တာနဲ ့ ကြန္ျပဴတာကုိ ဖြင့္ၿပီးတာနဲ ့ ကိုယ့္ဘေလာ့ထဲကုိ ဘယ္သူေတြ ၀င္ၾကည့္သြားလဲဆိုၿပီး ၀င္ၾကည့္ရတာ အေမာပါပဲ။ ေနာက္ၿပီး သူငယ္ခ်င္းေတြ ရဲ ့ ဘေလာ့ေတြကို လုိက္ၾကည့္ သူတို ့ေတြ ဘာေတြေရးထား သလဲ။ ဘယ္သူေတြက ဘာေတြတင္ထားသလဲဆိုတာ လုိက္ၾကည့္ရတာ အေမာပါပဲ။ သူတို ့ေတြၾကေတာ့လည္း ေရးတတ္လုိက္တာ။ ကုိယ့္ဘေလာ့ထဲကုိ အသစ္ကေလးေတြ ေရးတင္ဖို ့ကလည္း ကိုညိမ္းညိဳတို ့လုိ ကဗ်ာကလည္း မေရးတတ္၊ ကိုစိုင္းစိုင္တို ့လို ခေရပြင့္ေလးေတြေကာက္ဖို ့ကလည္း လူက မရွိနဲ ့ က်ေနာ့္မွာ ေတာ္ေတာ္ကို ဒုကၡကို ေရာက္ေနခဲ့တယ္။ တေန ့တေန ့ ေရးလုိက္ ဖ်က္ လိုက္နဲ့ အခိ်န္ေတြသာ ကုန္သြားခဲ့တယ္ ဘာဆို ဘာမွ ျဖစ္မလာခဲ့ပါဘူး။ ဒီလုိနဲ ့ လံုျခာပတ္ျခာလိုက္ေနတာ ဘေလာ့စဖြင့္ ကတည္း က ဆိုပါေတာ့။ အခုေတာ့ က်ေနာ္ သိသြားပါၿပီး။ ကိုစိုင္းစုိင္းလုိ ခေရပြင့္အတူေကာက္တဲ့ အေၾကာင္းေတြေရးဖို ့၊ ၿပီးေတာ့ ေမြးေန ့ဆုေတာင္းကေလးေတြ လုပ္ဖို ့အတြက္ ေျခစႀကၤာျဖန္ ့ လုိက္ဦးမွပါပဲ။ ကိုစိုင္းစိုင္း ေရ ေနာက္တာေနာ္။ ဘြာေတ ဘြာေတ

Friday, August 31, 2007

(ဗကသ)ဖြဲ႔စည္းျခင္းကို မဂၤလာဒုံ စစ္ဖက္ေဆးဘက္တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားမ်ားက ေထာက္ခံ

ယခုလ (၂၈) ရက္ေန႔က ဗမာႏိုင္ငံလုံးဆုိင္ရာ ေက်ာင္းသားသမဂၢ မ်ား အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို ဖြဲ႔စည္းေၾကာင္း လက္ရွိပညာသင္ၾကားေနေသာ ေက်ာင္းသားမ်ား၏ ေၾကညာခ်က္ကို တပ္မေတာ္သူနာျပဳႏွင့္ ေဆးဘက္ပညာတကၠသိုလ္(မဂၤလာဒုံ) ဗိုလ္ေလာင္း(ေက်ာင္းသား မ်ား)က ေထာက္ခံေၾကာင္း ေၾကညာခ်က္ ထြက္ေပၚလာသည္။

လက္ရွိ တကၠသိုလ္အသီးသီးတြင္ ပညာသင္ၾကားေနသည့္ ေက်ာင္းသားမ်ားက ႀကဳံေတြ႕ေနရသည့္ အၾကပ္အတည္းမ်ားကို ျပည္သူႏွင့္အတူ လက္တြဲေျဖရွင္းရန္ အစဥ္အလာႀကီးမားသည့္ (ဗကသ) ျပန္လည္ဖြဲ႔စည္း ေၾကာင္း ေၾကညာခဲ့ၿပီး ေနာက္တေန႔တြင္ အဆုိပါေၾကညာခ်က္ ထြက္ေပၚလာျခင္းျဖစ္သည္။
ယခုေၾကညာခ်က္တြင္ ျပည္သူလူထုမွ ေမြးဖြားလာသည့္ ျပည္သူ႔သားေကာင္းမ်ားျဖစ္သည္ႏွင့္ အညီ ျပည္သူအေပါင္း ခံစားေနရသည့္ အၾကပ္အတည္းမ်ားကို ၎တို႔အေနျဖင့္ ခံစားေနရ ေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားသည္။
ေဆးဘက္ဆုိင္ရာ ဗိုလ္ေလာင္းေက်ာင္းသားမ်ားအေနျဖင့္ အဆုိပါတကၠသိုလ္တြင္ သူေတာင္း စားမ်ားပမာ ေနထိုင္စားေသာက္ေနရၿပီး ပါေမာကၡခ်ဳပ္လင္မယား၏ မတရား လာဘ္စားမႈ ေပါင္းစုံႏွင့္ စစ္ဗ်ဴရိုကရက္ အရာရွိဆိုးမ်ား၏ ေခါင္းပုံျဖတ္ ဖိႏွိပ္ဦးခ်ဳိးမႈအမ်ိဳးစုံကို ကိုယ္ေတြ႔ ခံစားေနရသည့္အတြက္ အျခားညီေနာင္ေက်ာင္းသားမ်ားအေပၚ နားလည္စာနာမိသည္ဟု ဆုိသည္။
ထို႔အတြက္ မိဘျပည္သူ ညီေနာင္ေက်ာင္းသားမ်ားအတြက္ မတရားဖိႏွိပ္မႈမ်ားကို တုိက္ပြဲ၀င္ မည့္ (ဗကသ)အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ဖြဲ႔စည္းမႈကို ႀကိဳဆိုေထာက္ခံေၾကာင္း ယမန္ေန႔ ေန႔စြဲျဖင့္ ထုတ္ျပန္ခဲ့ သည္။


႐ိုးမ ၃။ ၾသဂုတ္ ၃၀၊ ၂၀၀၇

Wednesday, August 29, 2007



ေလာင္စာဆီဖူလံုေရး၊ ကုန္ေစ်းႏႈန္းက်ဆင္ေရး၊ လူထုလႈပ္ရ်ားမဳႈတိုက္ပြဲကို ပူးေပါငး္ပါ၀င္ဆင္ႏြဲၾက

စစ္အာဏာရွင္စနစ္ တိုက္ဖ်က္ေရးအတြက္ ျမန္မာႏိုုင္ငံမွ အလုပ္သမားမ်ားသည္ ေက်ာင္းသား၊ ေတာင္သူ လယ္သမား ရဟန္းရွင္လူ၊ ျပည္သူလူထုႀကီးတရပ္လံုးႏွင့္အတူ ေခတ္အဆက္ဆက္ ေရွ ့တန္းမွ ရဲ၀ံ့တက္ၾကြစြာ ပါ၀င္ခဲ့ၾကသည္။ အထူးသျဖင့္ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္ ဇြန္လႏွစ္ပါတ္လည္ အေရးေတာ္ပံုမ်ားတြင္ စစ္အာဏာရွင္တို ့၏ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္မႈမ်ားကို သတၱိရွိရွိရင္ဆိုင္ကာ အသက္ေသြးမ်ားေပဆပ္၍ တိုက္ ပြဲ၀င္ခဲ့ၾကသည္။ ( ၈၈၈၈) အေရးေတာ္ပံုႀကီးတြင္မူ အလုပ္သမားထုတရပ္လံုးသည္ တႏိုင္ငံလံုး အတုိင္းအတာျဖင့္ ၊ အလုပ္သမားသမဂၢမ်ား ဖြဲ ့စည္းတည္ေထာင္ကာ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို ေက်ာင္းသားမ်ား၏ ေရွ ့ေဆာင္မႈႏွင့္အတူ ျပည္သူလူထုႏွင့္ လက္တြဲ တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့ၾပပါသည္။ အက်ိဳးဆက္ အားျဖင့္ အစိုရယႏၱယာ တခုလံုး ရပ္ဆိုင္းသြားၿပီး ဦးေန၀င္း၏ စစ္အာဏာရွင္ မဆလအစိုးရကို ျဖဳတ္ခ်ႏိုင္ ခဲ့သည္။
၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ (၁၅) ရက္ေန ့က နအဖ၏ေလာင္စာဆီးႏွင့္ ဓါတ္ေငြ ့ေစ်းႏႈန္းကို အဆမ်ား စြာ တိုးျမွင့္သတ္မွတ္မႈေၾကာင့္ က်ြႏ္ုပ္တို ့ အလုပ္သမားထုႀကီးအပါအ၀င္ ျပည္သူလူထုတရပ္လံုး အတိဒုက ေရာက္လ်ွက္ အငတ္ေဘးႀကီး ႏွင့္ ရင္ဆိုင္ေနၾကရၿပီးျဖစ္သည္။ ထို ့ေၾကာင့္ ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံု တိုက္ပြဲ၀င္ကာလ က်ြႏု္ပ္တိုိ ့၏ လက္တြဲေဖၚညီေနာင္ (၈၈) မ်ိဳးဆက္ေက်ာင္းသားမ်ားက ဦးေဆာင္လွ်က္ ျပည္သူလူထုႏွင့္ အတူ စစ္အဏာရွင္တို ့ကို စတင္စိန္ေခၚတိုက္ပြဲ၀င္ေနၿပီျဖစ္သည္၊ အာဏာရွင္တို ့က ျပညသူလူထုအမည္ခံ ေၾကးစစားလူဆိုးလူမိုက္မ်ားကို အသံုးခ်လွ်က္ ရက္စက္ယုတ္မာေသာနည္းမ်ားျဖင့္ လူထုတိုက္ပြဲကို ၿဖိဳခြဲေနသည္။
ယခုအခ်ိန္သည္ လက္နက္အားကိုး ဗိုလ္က်ရမ္းကားေနေသာ စစ္ဏာရွင္တို ့ကို ရင္ဆိုင္ရန္ က်ြႏု္ပ္တို ့ အလုပ္သမားထုဳႀကီးတရပ္လံုး ေသြးစည္းညီညြတ္ၾကရမည့္ အေရအႀကီးဆံုးအခ်ိန္ျဖစ္သည္။ စစ္အာဏာရွင္တို ့၏ ယႏၱယာႀကီးကို ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုစိတ္ဓါတ္မ်ိဳးျဖင့္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခိုင္မာစြာ ခ်၍ တညီတညြတ္တည္း ရိုက္ခ်ိဳးရန္ အခ်ိန္က်ေရာက္ၿပီျဖစ္သည္။ အဆိုပါ အခြင့္အခါေကာင္းကို က်ြႏု္ပ္တို ့ အလုပ္သမားထုတရပ္လံုးက အမိအရ ဆုပ္ကိုင္အသံုးခ်လွ်က္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ဆိုးကို ရဟန္ရွင္လူ၊ ေက်ာင္းသား၊ ျပည္သူခပ္သိမ္းႏွင့္အတူ တညီတညြတ္တည္း အျမစ္က တြန္းလွန္ၾကပါစို ့။

ယခုအခ်ိန္မွ စ၍ အၾကမ္းမဖက္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ တိုက္ပြဲ၀င္ေနေသာ အရွိန္အဟုန္ကို ျမွင္တင္းရန္ လာမည့္ ေသာၾကာ ေန ့ (၃၁၊ ၈၊ ၀၇) မွ စတင္၍ တႏိုင္ငံလံုးရွိ က်ြႏု္ပ္တို ့၏ ရံုး။ စက္ရံု။ အလုပ္ရံု။ ဌာနဆိုင္ ရာ လုပ္ငန္ခြင္မ်ာားသို ့ အလုပ္လုပ္ရန္ ၀င္ေရာက္ျခင္းမျပဳေတာ့ပဲ ေအာက္ပါအတိုင္း ေတာင္းဆို တိုက္ပြဲ၀င္သြားၾကမည္ျဖစ္သည္။ သက္ဆိုင္ရာ အာဏာပိုင္တို ့အေနျဖင့္ ျပည္သူလူထု စား၀တ္ေနေရး၊ က်န္းမာေရး၊ ပညာေရး၊ လူမႈဖူလံုေရး အေထြေထြ သက္သာေခ်ာင္ခ်ိမႈကို ေရွးရႈလွ်က္ ေလာင္စာဆီးေစ်းႏႈန္း မ်ားကို မူလသတ္မွတ္သည့္ ေစ်းႏႈန္းသို ့ ခ်က္ခ်င္းျပန္လည္ ျပင္ဆင္သတ္မွတ္ေပးရန္ အထူးေတာင္းဆို လုိက္သည္။
အကယ္၍ ေစ်းႏႈန္းျပန္လည္ျပင္ဆင္ သတ္မွတ္ေပးျခင္းမရွိပါက၊ ေတာင္ဆိုခ်က္မရမခ်င္း တိုက္ပြဲ၀င္ေက်ာင္းသား၊ ရဟန္းရွင္လူ ျပည္သူလူထုတရပ္လံုးႏွင့္အတူ ေလာင္စာဆီဖူလံုေရးႏွင့္ ကုန္ေစ်း ႏႈန္းက်ဆင္ေရး လူထုလႈပ္ရွားမႈ လမ္းေလွ်ာက္ပြဲကို ၈၈ မ်ိဳးဆက္ေက်ာင္းသားမ်ား အဖြဲ ့ ႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဖြဲ ့ၿဖိဳး တိုးတက္ေရးလိုလားသူမ်ားအဖြဲ ့ တို ့ႏွင့္ ပူးေပါင္းကာ လက္တြဲညီိညီ အလုပ္မတက္ေရးတိုက္ပြဲကို တက္တက္ ၾကြၾကြ ဆက္လက္ဆင္ႏြဲသြားမည္ ျဖစ္ေၾကာင္ ဗမာႏုိင္ငံလံုးဆိုင္ရာ အလုပ္သမားသမဂၢမ်ား အဖြဲ ့ခ်ဳပ္ (ABWU) မွ အသိေပးႏိႈးေဆာ္လွ်က္ ေလးနက္စြာ ေၾကျငာလုိက္သည္။


ဗမာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ အလုပ္သမားသမဂၢမ်ား အဖြဲ ့ခ်ဳပ္
၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ (၂၇) ရက္
ရန္ကုန္ၿမိဳ ့

Sunday, August 26, 2007

ညီလာခံႏွင့္ ဆီေစ်:

ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ အခုခ်ိန္မွာ ႏိုင္ငံေရးအၾကပ္အတည္းတခုထဲကို ေရာက္ေနၿပီး ျဖစ္တယ္။ စစ္္္အစိုးရဟာ လက္ရွိ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္က်င္းပေနတဲ့ အမ်ိဳးသားညီလာခံကို အၿပီးသတ္ႏုိင္ဖို ့အတြက္ ႀကိဳးစားေနပါတယ္။ ညီလာခံ ၿပီးတာႏွင့္တၿပိဳင္တည္ စစ္အစိုးရအေနနဲ ့ ညီလာခံက ဖြဲ ့စည္းပံု အေျခခံဥပေဒကို ျပည္သူ ေရွ ့ ေမွာက္ကို ခ်ျပရၿပီး ျပည္သူဆႏၵခံယူပြဲကို က်င္းပရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
က်ေနာ့္အျမင္ကို ေျပာရရင္ စစ္အစိုးရဟာ ညီလာခံကို ေနာက္ဆံုးအၿပီးသတ္လုပ္ေဆာင္မယ္လို ့ ႏိုင္ငံတကာကို္ ေၾကၿငာခဲ့ဲၿပီးေနာက္မွာ ထိုညီလာခံကို ၿပီးေအာင္လုပ္ဖိုအတြက္ ၀န္မေလးေနပါတယ္။ ၄င္းထက္ ညီလာခံၿပီး့ ျပည္သူဆႏၵကို ခံယူဖုိ ့အတြက္ ၀န္ေလးေနပါတယ္။ တကယ္တမ္း ျပည္သူ ့ ဆႏၵခံယူပြဲမွာ ျပည္သူလက္ခံႏိုင္ပါ့မလားဆိုုတဲ့ အခ်က္ကို စစ္အစိုးရ အေနနဲ ့ ၀န္ေလးေနပံုရပါတယ္။ ေနာက္တခ်က္က ျပည္သူ ့ဆႏၵခံယူပြဲမွာ သူတို ့ဖြဲ ့စည္းထားတဲ့ ႀကြံခိုင္ေရးအသင္း ေအာက္ေျခအဖြဲ ့ ၀င္ေတြနဲ ့ အတိုက္ခံအင္အားစုေတြ ပူးေပါင္းသြားမလားဆိုတဲ့ သံသယေတြ ရွိေနပံုရပါတယ္။ တကယ္ တမ္း သူတို ့ဖြဲ ့စည္းထားတဲ့ ႀကံ့ခိုင္ေရးအဖြဲ ့ဆိုတာကလည္း အင္းအားဘယ္ေလာက္ပဲ ေတာင့္တင္း တယ္ေျပာေျပာ လက္ရွိျဖစ္ေပၚေနတဲ့ စိးပြားေရးအၾကပ္အတည္းထဲမွာ ခံစားေနရတဲ့ ျပည္သူေတြ ပဲျဖစ္တယ္ ဆိုတာကို သိေနပါတယ္။ စစ္အစိုးရအေနနဲ ့ အတိုက္ခံအင္းအားစု (NlD ။ ေက်ာင္းသား။ ) နဲ ့ ျပည္သူေတြ ပူးေပါင္းသြားမွာကို အေၾကာက္ဆံုးပါ။ အတိုက္ခံအင္းအားစု နဲ့ ျပည္သူပူးေပါင္းသြားတာနဲ့အမွ် ၄င္းတို ့ဖြဲ ့ စည္းထားတဲ့ ၾကံြခိုင္ေရးအဖြဲ ့ကလည္း ပူးေပါင္းလာႏိုင္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ သူတို ့ေတြ လည္း လက္ရွိစီးပြားေရးအက်ပ္အတည္း ေအာက္မွာ ခံစားေနရတဲ့ ျပည္သူေတြ ျဖစ္ေနလိုပါပဲ။ ထို ့ေၾကာင့္ အေၾကာင္းမရွိအေၾကာင္းရွားၿပီး ျပည္သူကို အသိေပးျခင္းမရွိပဲ ဆီးေစ်းေတြကို ၅ဆအထိ ျမွင့္တက္ လုိက္ခ်င္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆီေစ်းေတြ ျမွင့္တက္လုိက္တာနဲ့ အမွ် အတိုက္ခံေတြဖက္က လႈဳပ္လႈဳပ္ရွားရွား ျဖစ္လာႏိုင္တယ္ဆိုတာကို စစ္အစိုးရအေနနဲ ့ ႀကိဳတင္တြက္ဆထားၿပီးထားပါ၊ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ဆီေစ်းေတြ မတက္ခင္ တပါတ္ေလာက္အလုိမွာ ရွမ္းျပည္နယ္၊ ကရင္ျပည္နယ္ဘက္အျခမ္းမွာ စစ္တပ္ေတြ အခိုင္အမာ ေနရာယူထားတာကို ေတြ ့ရပါတယ္၊ ျပည္တြင္းမွာ တခုခုျဖစ္ရင္ နယ္စပ္က အဖြဲ ့အစည္းေတြ ျပည္တြင္းထဲကို ၀င္းမလာႏိုင္ေအာင္ ဟန့္တာဖို ့အတြက္ျပင္ဆင္ထားတာပါ။
စစ္အစိုးရအေနနဲ ့အမ်ိဳးသားညီးလာခံၿပီးတာနဲ့ အမ်ွ အတိုက္ခံအင္အားစုက လက္ခံသည္ ျဖစ္ေစ မခံသည္ ျဖစ္ေစ ဖြဲ ့စည္းပံု အေျခခံဥပေဒအတုိင္း ဆက္လက္အုပ္ခ်ဳပ္သြားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္၊။ ဒီမိုကေရစီ နည္းလမ္းေတြနဲ့ေပါ့ ။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ယခုလိုမ်ိဳး တႏိုင္ငံလံုးအတိုင္းအတာတခုအထိ စစ္တပ္က စိုးမိုးးရွယ္ လွယ္ခြင့္ ရေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ႏွစ္ေပါင္း ၄၅ ႏွစ္လံုးလံုး အာရွင္စနစ္နဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္လားခဲ့တဲ့ သူ ေတြအတြက္ကေတာ့ ဘယ္လုိမွ လက္မခံႏိုင္တဲ့ ကိစၥပါ။ စစ္အစိုးရအေနနဲ ့ အမ်ိဳးသားေရးအက်ိဳးထက္ ၄င္းတို ့ ရဲ့ အမ်ိဳးအက်ိဳးကိုသား ၾကည့္တဲ့အတြက္ျဖစ္ပါတယ္။ ညီလာခံအၿပီး ျပည္သူ ့ဆႏၵခံယူပြဲ ၿပီးေနာက္ ပိုင္းမွာ ၄င္းတို ့ ခ်ဳပ္ကိုင္ထားတဲ့ ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို လက္လြတ္ရမွာ ေၾကာက္တဲ့အတြက္ရယ္ ၊ ဖြဲ ့စည္းပံုအေျခခံဥပေဒအတိုင္း စစ္တပ္က ၂၅ ရာခိုင္ႏႈန္းသာ ပါေတာ့မယ့္အတြက္ေၾကာင့္ စစ္တပ္အခန္း က႑ ေလ်ာ ့နည္းသြားမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ၄င္းတို ့က်င္းပေနတဲ့ ညီလာခံကို အၿပီးသတ္ခ်င္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ထို့အတြက္ေၾကာင့္ အေၾကာင္းမရွိအေၾကာင္းရွာၿပီး ဆီေစ်းေတြကို တက္လုိက္တာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဆီေစ်းေတြ တက္လိုက္တာနဲ ့ တၿပိဳင္တည္ အတိုက္ခံအင္းအာစုနဲ ့ ျပည္သူေတြက လႈပ္လႈပ္ရွားရွား ျဖစ္လားမယ္။ ဒါကိုအေၾကာင္းျပၿပီးေတာ့ လက္ရွိညီလာခံကို ရပ္ဆိုင္လုိက္ခ်င္တာလည္း ျဖစ္နိုင္ပါတယ္။ တိုင္းျပည္မၿငိမ္မသက္ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ့ေပါ့။
အထပ္ပါအခ်က္ ႏွစ္ခ်က္ကို ၾကည့္ခ်င္းအားျဖင့္ စစ္အစိုးရလုပ္ရပ္ေတြဟာ ဘာလည္းဆိုတာ ကိုေတာ့ လယ္ျပင္မွာ ဆင္သြားသလုိ ရွင္းရွင္းႀကီး သိႏိုင္ပါတယ္၊။
ယခုအခ်ိန္အထိ ျပည္တြင္းမွာ ၈၈ မ်ိဳးဆက္ေက်ာင္းသားေခါင္ေဆာင္ေတြျဖစ္တဲ့ ကိုမင္းကိုႏိုင္၊ ကိုကိုႀကီိး ႏွင့္ ကိုထင္ေက်ာ္တို ့့ကို ဖမ္းဆီးလုိက္ၿပီးတဲ့အထိ ျပည္တြင္မွာ ဆက္လက္မၿငိမ္းမသက္ ျဖစ္ေနဆဲပါ ။ ယခုအခ်ိန္အထိ ျပည္သူေတြကိုယ္တိုင္ မပါ၀င္ေသးတာကေတာ့ အတိုက္ခံေတြဘက္လည္း မသိႏိုင္သလုိ၊ စစ္အစိုးရဖက္ကလည္း တထစ္ခ် ယံုၾကည္ဦးမွာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ၈၈လို ေနာက္တႀကိမ္း ထပ္ျဖစ္ဦးမွာလားဆိုတာကေတာ့--------

Wednesday, August 22, 2007

Sunday, August 19, 2007

ဘာေၾကာင့္ခုထိမခ်မ္းသာေသးတာလဲ

ဒီေန ့တေန ့လံုး အလုပ္အားလပ္ ရက္ျဖစ္ေန တာနဲ ့ မဖတ္ျဖစ္တာၾကာၿပီးျဖစ္တဲ့ စာအုပ္ပံု အေဟာင္း ထဲမွာ က်ေနာ္ႏွစ္ျမဳတ္ေနခဲ့တယ္။ ဟိုစာအုပ္ဖတ္ရ ေကာင္းႏိုး ႏိုး ဒီစာအုပ္ဖတ္ရ ေကာင္းႏိုးႏိုးနဲ ့ ေနာက္ဆံုး ေတာ့ ေဖျမင့္ရဲ ့ ဘာေၾကာင့္ခုထိမခ်မ္းသားေသးတာလဲ ဆိုတဲ့ စာအုပ္ကို ဖတ္ျဖစ္သြားတယ္။ မူရင္းစာအုပ္ကို ေရးသူ ကေတာ့ ကေနဒါႏိုင္ငံသားစာေရးဆရာ သန္းၾကြယ္သူေဌးတဦးျဖစ္သူ Mark Fisherက ေရးထားတာျဖစ္တယ္။ ဆရာေဖျမင့္ရဲ ့ ဘာသာျပန္အေရးအသားက ေကာင္းေတာ့ ၿပီးတဲ့အထိ ဆက္ဖတ္ျဖစ္တယ္။ ဖတ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ႀကီးပါြးေရး စာအုပ္ေတြထဲမွာေတာ့ က်ေနာ္အႀကိဳက္ဆံုး စာအုပ္တအုပ္ပါပဲ။

ဒါေပမယ့္ စာအုပ္ဖတ္ၿပီးလုိ ့ TV ထိုင္ၾကည့္ေနတုန္းမွာပဲ ေခါင္းထဲကို အေတြးတခုက ၀င္လာခဲ့ တယ္။ တက္က်မ္းေတြ ႀကီးပြားေရး စာအုပ္ေတြ ျမန္မာျပည္မွာ အမ်ားႀကီးထုတ္ထားတာေတြကို ေတြ ့ရ တယ္။ ဒါေတြအားလံုးဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံလုိ ႏိုင္ငံမ်ိဳ းမွာ အသံုး၀င္ႏိုင္ပါ့မလာ။ အေမရိကန္လုိ ႏိုင္ငံမ်ိဳးမွာက ေတာ့ ႀကီးပြားေရစာအုပ္ဟာ အသံုး၀င္ေကာင္း၀င္ေပမယ့္ ၊ ျမန္မာႏိုင္ငံလုိ ႏိုင္ငံမ်ိဳးမွာ အသံုး၀င္ပါ့မလား၊။ လားေပါင္ေျမွာက္မ်ားစြာနဲ ့ အခ်ိန္ေတြကုန္ေနမိတယ္၊။ က်ေနာ့္အျမင္ကို ေျပာရရင္ေတာ့ လူတေယာက္ခ်မ္း သာဖို ့အတြက္ဆိုရင္ က်ိဳးစားအားထုပ္မႈတခုတည္းကို အေျခခံလို ့ မရဘူးလုိ ့ပဲျမင္မိပါတယ္။ လူတေယက္ ဟာ ခ်မ္းသာခ်င္လို ့ ဘယ္ေလာက္ပဲ က်ိဳးစာက်ိဳးစား သူေနတဲ့ တိုင္းျပည္ရဲ ့ ႏိုင္ငံေရးစနစ္၊ စီးပြားေရး ( တဦးခ်င္း ၀င္ေငြ ႏွင့္ ကုန္က်မႈစရိတ္) ႏွင့္ လူငယ္ေတြရဲ ့ ဦးေဆာင္မႈ က႑က အေရႀကီးတယ္ လုိ ့ က် ေနာ္ထင္ပါတယ္ ။ ယခုလုိ အာဏာရွင္စနစ္ေအာက္မွာ လူတဦးရဲ ့ ၀င္ေငြ၊ ထြက္ေငြ မမွ်တမႈ ၊ အလုပ္အ ကိုင္ရွားပါးမႈဳ ၊ အဏာရွင္အသိုင္းအ၀ိုင္း နဲ ့ နီးစပ္သူမ်ား၊ လပ္ထိုးႏိုင္သူမ်ားသာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ ေခတ္ထဲ မွာေတာ့ ႀကီးပြားေရးစာအုပ္ေတြဖတ္ၿပီး ခ်မ္းသာဖို ့အတြက္ က်ေနာ္တို ့လုိ လူငယ္ေတြ အတြက္ကေတာ့ စဥ္းစားကာ ေနရဦးမယ္ဆိုတဲ့ အထဲကပါပဲ။

ယေန့ က်ေနာ္တို ့ႏိုင္ငံရဲ ့ အေျခအေနကို ျပန္ၾကည့္မိတာလည္းပါပါတယ္။ ၆၂ ခု ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္: အာဏာသိမ္းၿပီး ေနာက္ပိုင္း အေျခအေန။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ အေရအခင္းၿပီး ေနာက္ပိုင္း ယေန ့၁၉ ႏွစ္တာ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းၿပီးေနာက္ လက္ရွိအေျခအေန ။ ၆၂ ခု ႏွစ္ မွ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ အာဏာာသိမ္းၿပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္း အထိ တိုင္းျပည္အတြင္း ျဖစ္ပ်က္ ခဲ့တဲ့ အရာေတြအားလံုးဟာ ဘာတခုမွ အားရစရာမရွိပါဘူး။ ၆၂ ခုႏွစ္ ၈၈ ခုႏွစ္အတြင္း ေငြးဖ်က္သိမ္းမႈလုပ္ခဲ့ျခင္း။ ေငြးေၾကး မတည္ၿငိမ္ျခင္း၊ တိုင္းျပည္တျပည္ကို ဦးေဆာင္ ေမာင္းႏွင္းဖုိ ့အတြက္ ပညာတတ္လူငယ္ မ်ား(အသက္ ၂၀ ႏွင့္ ၄၀ ၾကာ) ႏိုင္ငံျပင္ပတြင္ ေရာက္ရွိေနျခင္း (ဦး ေႏွာက္ယိုစီမႈ့) အျပင္္ ၊အာဏာရွင္စနစ္၏ ထံုးစံဓေလ ့ အတိုင္ ၄င္းတို ့ႏွင့္ ပါတ္သက္သည့္ အသိုင္းအ၀ိုင္ကသာ လုပ္ပိုင္ခြင့္မ်ား ရရွိေနျခင္းေတြဟာ တိုင္းျပည္ တခုကိုဖြံ ့ၿဖိဳးတိုး တက္မႈမရွိေစပဲ ဆုတ္ယုတ္မႈကိုသာ ျဖစ္ေပၚေစတယ္ဆိုတာကို လက္ရွိအာဏာရွင္အစိုးရ ကိုယ္တိုင္ လည္းသိပါတယ္။ ယေန ့ အစိုးရ၀န္ႀကီးေတြ ႏိုင္ငံအျပင္ဖက္ကို ထြက္လုိက္တိုင္းမွာ (ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းရွိိ သတင္းစာမွာကေတာ့ ႏွစ္ႏိုင္ငံဆက္ဆံေရးအတြက္ သြားေရာက္လည္ပတ္ျခင္း) ဆိုေပမယ့္ အျပန္မွာကေတာ့ ဘယ္ႏိုင္ငံက ေငြဘယ္ေလာက္ေခ်း တယ္ဆိုတဲ့ သတင္းက ထြက္ေပၚလာ စၿမဲပါ။ က်ေနာ့္အျမင္ကို ေျပာရရင္ေတာ့ ျပည္သူလူထုဖံြ ့ၿဖိဳးေရ အတြက္ ဘာတခုမွမလုပ္ပဲ၊ လမ္းေဖါက္ တံတား ေဆာက္တာနဲ ့ေတာ ့အျခားတိုင္းျျပည္က ေငြေၾကးကုိ ေခ်းငွားစရာလိုပါဘူး။ တိုင္းျပည္ထြက္ သယံဇာတမ်ား ေရာင္းခ်တဲ့ေငြး ေတြနဲ ့တင္ အဲ့ဒီေလာက္ကို လုပ္လုိ ့ရပါတယ္။ ျပည္သူ ့ဘ႑ာာကို အလြဲသံု စာမလုပ္ဘူး။ စစ္တပ္အတြက္ အသံုးစရိတ္ေတြကို ေလွ်ာ့ခ်မယ္ဆိုရင္ေပါ့ဗ်ာ။

တိုင္းျပည္ကို အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ သူေတြ အသံုးမက်မႈဳေတြေၾကာင့္ ့ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ကမၻာ့အလည္ မေျပာနဲ ့ အေရွ ့ ေတာင္အာရွမွာေတာင္ ဘယ္ေလာက္ မ်က္ႏွာ ငယ္ရသလဲ ဆိုတာကို ႏိုင္ငံျခားတိုင္းျပည္ ေတြမွာ အလုပ္ လုပ္ေနရတဲ့ က်ေနာ္တို ့ျမန္မာလူမ်ိဳးတိုင္ သိၾက ပါတယ္။

Friday, August 17, 2007

မီး


ဘာလုိလိုနဲ ့အေဖၚမပါတကိုယ္တည္ ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့တာ ႏွစ္ႏွစ္ဆို တဲ့ အတိုင္းအတာတခုကို ေရာက္ရွိခဲ့ၿပီး ငယ္ေလးေရ။ ဘ၀ဆိုတဲ့ ပင္လယ္ထဲ ႏွစ္ဦးအတူ လက္တြဲေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့တဲ့ ဘ၀ေတြကို ကိုယ္ ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့မွာမဟုတ္ဘူး။ ကိုုယ္မေမ့သလုိ ငယ္ေလးလဲ ေမ့ႏိုင္ လိမ့္မယ္လုိ ့ ကိိုယ္မထင္ဘူး။ ထမင္းရည္ပူအတူ လွ်က္ရလွ်က္ရဆိုတဲ့ ေခတ္မဟုတ္ေတာ့ေပမယ့္္ ႏွစ္ဦးသာ ထမင္းရည္ပူကို ေပ်ာ္ ရႊင္စြာနဲ ့ လွ်က္ခဲ့ဖူတယ္ေနာ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္တုန္းက ငယ္ေလးေျပာခဲ့တဲ့စကား ေတ ြဟာ ကိုယ္အတြက္ေတာ့ ဘ၀အေမာေတြ ေျပေစတဲ့ အားေဆး ေလးတခြက္ပါပဲ။ ဗုဒဘာသာ၀င္ မိဘႏွစ္ပါးက ေမြးတဲ့လူတေယာက္ ျဖစ္ေပမယ့္ ကံကံ၏အက်ိဳးကို ေမ့ထားခဲ့မိတယ္။ ငယ္ေလးေျပာတဲ့ စကားေတြေပၚမွာ သာယာ မိတာလည္း ပါပါတယ္။ ငယ္ေလးဘ၀မွာ အားကိုစရာ ဆိုလို ့အေမၿပီးရင္ ကိုတေယာက္တည္း ရွိတယ္ဆိုတာ ကိုေလ။ ကိုယ္တို ့ႏွစ္ဦး ဘယ္ေလာက္ပဲ ခ်စ္ခဲ့ခ်စ္ခဲ့ ကံၾကမၼာက လမ္္းခြဲဖို ့ဖန္လာေတာ့လည္း ဆူးခင္းလမ္း ထဲမွာ ေလ်ွာက္ခဲ့တဲ့ ဘ၀ကို ေတြကို သတိမရႏိုင္ေတာ့ဘူးမဟုတ္လား။ ကိုယ့္ရဲရင္ခြင္ထဲမွာ ငယ္ေလးေမွးစက္ တုန္းက အခ်စ္ဆိုတာကို ဘယ္လိုအဓိပၸါယ္ဖြင့္ရမလဲ ဆိုတာကို မစဥ္းစားခဲ့ ေပမယ့္ အခုေတာ့ ကိုယ္အဓိပၸါယ္ ဖြင့္တတ္ခဲ့ပါၿပီးေလ။ ေပးဆပ္္ျခင္းလုိ ့------------

အခုဆိုရင္ ေမာင့္လျပည့္၀န္ သီခ်င္းကို ငယ္ေလးမႀကိဳက္ေပမယ့္ ကိုတေယာက္တည္ သီဆိုေန တတ္ပါၿပီေလ

ျပန္မဆံုႏိုင္ေတာ့တဲ့ဘ၀မွာ ကိုယ့္ဘက္က တဖက္သတ္ စြဲလမ္းေန ခဲ့တာကေတာ့ ၀ဋ္ေၾကြးတခုလို ့ပဲ သေဘာထားလုိက္ပါမယ္ ------

Sunday, August 12, 2007

sushi

က်ေနာ့္ Blog ကို လာလည္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ဗိုက္ဆာေနမွာ စိုးလို ့ ဂ်ပန္အစားအေသာက္တခု ျဖစ္တဲ့ sushi ေလနဲ ့ ဧည့္ခံလုိက္တယ္ေနာ္








Saturday, August 11, 2007

ႏြံ

ငယ္ေလးေရ---------------
အခ်စ္ဆိုတာ ႏြံတခုမွန္း
ေ၀းကြာသြားတဲ့အခ်ိန္မွာ
သိခဲ့ရၿပီကြယ္
ေမ့ပစ္ဖို ့ႀကိဳးစားရင္းက
သတိရတဲ့ အခ်ိန္ေတြ ပိုမ်ားလာခဲ့တယ္။ ။

မတူညီတဲ့ အစြန္ႏွစ္ဖက္ကို
ေတ့ဆက္ ဆက္လုိက္ဖို ့လည္း
အႀကိမ္ႀကိမ္ က်ိဳးစားခဲ့ဘူးတယ္။ ။

ဘ၀နဲ ့ ဆႏကို
တထပ္တည္း က်ဖို ့ ႀကိဳးစားရင္းနဲ ့
မတည္ၿမဲတဲ့ ေလာကဓံတရားကို
ေမ့ထားခဲ့မိတယ္။ ။

ငယ္ေလးေရ---------
ျဖစ္ေလရာဘ၀မွာေလ
ခံစားခ်က္မဲ့တဲ့ ႏွလံုးသားကို ပိုင္းဆိုင္ရပါေစလုိ႑
ဆုေတာင္းလုိက္ခ်င္တယ္
ဆုေတာင္းတိုင္းသာ ျပည့္မယ္ဆိုရင္ ေပါ့။ ။

Friday, August 10, 2007

သံေယာဇဥ္

သံေယာဇဥ္

ျဖစ္ခ်င္တာထက္
ျဖစ္သင့္တာကို ဦးစားမေပခဲ့မိလို ့
လွည့္စားခံခဲ့ရတယ္
သင္ခန္းစာ တခုလို ့ မွတ္ယူရမလား၊၊ ၊၊

ခ်စ္တတ္ေအာင္ သင္ေပးခဲ့ေပမဲ့
မင္းက
မုန္းတတ္ ေမ့တတ္ေအာင္ သင္မေပးခဲ့ဘူးေနာ္

ဒီလုိနဲ ့
ညေတြဟာ Diary နဲ ့ပဲ
ကုန္ဆံုးခဲ့တာ
ၾကာခဲ့ပါၿပီေလ၊ ၊

မုန္းတတ္ေမ့တတ္ေအာင္
ကိုယ့္ကိုကုို ႀကိ ဳစားေနရင္
ခုဆို
အိမ္မက္က လန့္ႏိုးရင္ေတာင္
ျပန္အိပ္လုိ ့ ရေနခဲ့ပါၿပီး

ဒါေပမယ့္
ေမ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့သူ တေယာက္အတြက္
ညေတြကေတာ့
ေမွာင္ေနဆဲပါပဲ