Friday, October 26, 2007

သီတင္းက်ြတ္

ဒီေန ့ သီတငး္္က်ြတ္ လျပည့္ည---------------------------။

တယ္လီဖုန္းကို လက္ကကိုင္ရင္းနဲ ့ အေမ့ကို သားကန္ေတာ့လုိက္ပါတယ္။ အေဖ့ကိုလည္း ေျပာေပးပါ။ အေ၀းကေနပဲ သားကန္ေတာ့လုိက္ပါတယ္လုိ ့။

သီတင္းကြ်တ္ေရာက္တိုင္း က်ေနာ့္တို ့ေမာင္ႏွမေတြ အေမ့ကို ကန္ေတာ့ေနၾကပါ။ ဒါေပမယ္ အေ၀းကေနပဲ ကေတာ့ေနရတာ ဘယ္ႏွႏွစ္ရွိၿပီးလည္း ဆိုတာေတာင္ မမွတ္မိေတာ့ပါဘူးဗ်ာ။ အေ၀းကေန ဖုန္းနဲ ့ ကန္ေတာ့ ေနတာကိုပါ။ အေ၀းကေန ဖုန္းနဲ ့ကေတာ့တာ ကုသိုလ္ေတာ့ ရေပမယ့္ မိဘႏွစ္ပါးကို ေရွ ့ မွာထားၿပီး လက္အုပ္ခ်ီးၿပီးကေတာ့တာနဲ့စာရင္ ရင္ထဲမွာ ျဖစ္ေပၚတဲ့ ခံစားခ်က္ကေတာ့ ကြာတယ္ဗ်။ မိဘ ႏွစ္ပါးကို ေရွ့မွာထားၿပီး ကန္ေတာ့ေတာ့ ငါ့သားေလး က်န္းမာပါေစ။ ခ်မ္းသာပါေစဆိုတဲ့ အသံေလးကို ၾကားရတဲ့အျပင္ ေၾသာ္ ငါ့သားေလေတြ အျပင္သြားရင္ သံုးရေအာာင္လို့ ေဖႀကီးေရမုန္ ့ ဖိုးေပး လုိက္ဦးေလးဆိုတာက ပါေသးတယ္ဗ်။ အဲ့ဒါက အရသာ တခုလုိ ့က်ေနာ္ထင္တယ္။ အခုေတာ့ က်ေနာ္တို ့ ေမာင္ႏွမေတြ အေမ့ဆီ က မုန့္ဖိုးမရတာ ၾကာပါၿပီးဗ်ာ။

သီတင္းကြ်တ္တိုင္း အေမေရ အေမ့ကို သားကန္ေတာ့လုိက္ပါတယ္ လုိ့ ေျပာၿပီး ဖုန္းနဲ့ပဲ လွမ္းလွမ္း ကန္ေတာ့ေနရတာ ၾကာပါၿပီဗ်ာ။ ေၾသာ္ ေမ့ေနလုိက္တာ ကန္ေတာ့လုိက္တိုင္း လည္း က်ေနာ့္အေမက ငါ့သားနဲ့ သမီး က်န္းမာပါေစ ခ်မ္းသာပါေစဆိုတာထက္ ဗမာျပည္ကို အျမန္ျပန္လာ ႏိုင္ပါေစလုိ့ ဆုေပးေနၾကဗ်။ က်ေနာ္တို့မွာေတာ့ ေပးတဲ့ဆုနဲ ့ျပည့္ပါေစလုိ ့ေျပာခဲ့ရတာလည္း အႀကိမ္ႀကိမ္ ပါပဲဗ်ာ။ တကယ္ပါပဲ ဆုကလည္း ဘယ္ေတာ့ျပည့္မွာလည္း မသိဘူးေနာ္။

ဒီႏွစ္လည္းပဲ သီတင္းကြ်တ္လျပည့္ေန့မွာ ဖုန္းနဲ့ပဲ ကန္ေတာ့လုိက္ရတယ္။ တခါတခါက်ေတာ့လည္း သီတင္းက်ြတ္တို ့၊ တန္းေဆာင္မုန္းတို ့ တန္ခူးလတို ့ကို မုန္းခ်င္သလုိေတာင္ ျဖစ္ေနပါၿပီ။ အဲ့ဒီလေတြကိုေရာက္တိုုင္း မိဘေတြကို ကန္ေတာ့တာေတြ။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ့ အျပင္ဘက္ကို ေလွ်ာက္လည္ရင္ အေျပာခ်ိဳတဲ့ အပ်ိဳေခ်ာေလးေတြကို လိုက္ငန္းခဲ့တာေတြကို သတိရမိတယ္။ သီတင္းကြ်တ္။ တန္းေဆာင္မုန္း၊ တန္ခူးလဆိုတာကို ျမန္မာတႏိုင္ငံတည္း ရွိတာမဟုတ္ေပမယ့္ ျမန္မာျပည္မွာေမြး၊ ျမန္မာထမင္းကိုစား၊ ျမန့္မာေရကို ေသာက္ခဲ့တဲ့ သူေတြအတြက္ေတာ့ ဘယ္ႏိုင္ငံကို ပဲေရာက္ေရာက္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေပ်ာ္ပါးတဲ့ အရသာနဲ့ေတာ့ မတူတာအမွန္ပါပဲ။

အင္ ---------------------သီတင္းကြ်တ္။ သီတင္းကြ်တ္

သီတင္းကြ်တ္ဆိုတာနဲ့ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြအတြက္ေတာ့ လူႀကီးမိဘေတြကို ကန္ေတာ့မယ္။ ဘုရားေက်ာင္းေတြကို တက္ၾကမယ္။ အဲ့ -- ၿပီးေတာ့ ရပ္ကြက္ထဲမွာရွိတဲ့လူေတြကေတာ့ ဒီသီတင္းကြ်တ္မွာ ဘယ္သူမ်ား စြံမလဲဆိုတာကို ေစာင့္ၾကည့္ေနရတာ အေမာေပါ့ဗ်ာ။ တခ်ိဳ့ လူပ်ိဳႀကီးေတြဆိုရင္ လူအထင္ခံရရင္ ၿပီးေရာဆိုၿပီးေတာ့ ရပ္ကြက္ထဲကေန တပါတ္ေလာက္ေျပာက္သြားတတ္ေသးတယ္။ ဟိုတေလာကေတာင္ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္း စိုင္းစိုင္းတေယာက္ G – TALK မွာ မေတြ ့တာနဲ့ ေၾသာ္ သူလည္း သီတင္းကြ်တ္ စတန့္ ထြင္ျပန္ၿပီးလုိ ့ စိတ္ထဲမွာေတာင္ ထင္လုိက္မိေသးတယ္။

ေနာက္မွ ျပန္စဥ္းစားမိၿပီး ေၾသာ္ သူအလုပ္ေတြ ရႈပ္ေနလုိ့ေနမွာပါ ဘာညာနဲ့ စဥ္းစားမိလုိက္တယ္။ အဲ့ဒါနဲ့ သူ့ဘေလာ့ကို တက္ၾကည့္လုိက္ေတာ့မွ ဘယ္မွမသြားဘဲ ေဘာလန္တီယာလုပ္ဖို ့စိတ္ကူးေနတယ္ဆိုတာ ကို သိရတယ္။ ဧကန္န လူအထင္ႀကီးေအာင္ အိမ္တြင္းပုန္းေနတာနဲ့ တူတယ္။

က်ေနာ့္ သူငယ္ခ်င္း စိုင္းစိုင္းတေယာက္ ဘယ္ေတာ့စြံမလဲဆိုတာကို ေစာင့္ၾကည့္ရင္း သီတင္းက်ြတ္နီးတိုင္း က်ေနာ္မွာ စတိုးေတြကို လုိက္ၾကည့္ရတာ အေမာပါပဲ။ သူကို လက္ဖြဲ ့ ဖို့ေလ။ တခါတခါမ်ားဆိုရင္ ႀကိဳတင္ၿပီး ၀ယ္မိလုိ ့လဲ ဆံုးေပါင္းမ်ားပါၿပီ။ က်ေနာ္ကိုက အမွတ္မရွိတာပါ။ ကိုယ့္လူကို ယံုၾကည္မိတာလည္း ပါတယ္ေလ။ ဒီတႏွစ္ေတာင္ ၀ယ္ထားေသးတယ္ ။ သူငယ္ခ်င္း စိုင္းစိုင္းတို ့ ဇနီးေမာင္ႏွံအတြက္ အမွတ္တရ ဘာညာဆိုတဲ့ စာသားေလေတာင္ ေရးထားေသးတယ္။ေနာက္ ၁ လ ေလာက္ေတာ့ ေစာင့္ၾကည့္လုိက္ပါဦးမယ္ေလ ။ မထင္ေတာ့မထင္ပါဘူး။ သူ ့မွာ လည္း အလုပ္ေတြက မ်ားေတာ့ (ဟဲဟဲ ခေရပြင့္အတူတူေကာက္ေနရတာနဲ့ ေမြးေန့ပြဲေတြ လုပ္ေနရတာနဲ့ ) သိပ္စိတ္မ၀င္စားဘူးနဲ့တူပါတယ္ဗ်ာ။

ဒီစာေလးနဲ့ပဲ အေဖ နဲ ့အေမကို ကန္ေတာ့လိုက္ပါတယ္

မွတ္ခ်က္။ ။ က်ေနာ့ထက္ အသက္ ၁၀ ႏွစ္ႀကီးတဲ့ ကိုစိုင္းစိုင္းကိုလည္း ကန္ေတာ့လုိက္ပါတယ္ဗ်ာ

မုန္ ့ဖိုး ၅၀၀ ေလာက္ေပးေနာ္

Tuesday, October 23, 2007

ပ်ဥ္းပမငုတ္တို


ဖုထစ္ရြတ္တြ၊ ငွက္ လင္းတသို ့

ပ်ဥ္းပငုတ္တို၊ သက္က်ားအိုသည္

ကုန္းမိုးထက္တြင္ တစ္ပင္တည္း။


ခြဆံုအေကြး၊ သစ္ေခါင္းေဆြးလည္း

အေဖတက္လာ၊ အိုင္းအမာသို့

က်ယ္စြာဟက္ပက္ ျခအိမ္ပ်က္။


ကုန္းမိုကမ္းပါး၊ ေျမပတ္ၾကားတြင္

စစ္သားခေမာက္၊ ပိန္ေျခာက္ေျခာက္လည္း

စစ္ေရာက္စခန္း လက္ျပညြွန္း။


ထုိပင္ငုတ္တို၊ ပ်ဥ္းမအိုသည္

စစ္ကိုလည္းႀကံဳ၊ ျခအံုလည္းျဖစ္

ဓားထစ္လည္းခံ၊ ေနလွ်ံလည္းတိုက္

ေလျပင္ခိုက္လ်က္၊ မငိုက္ဦးေခါင္း

ေႏြသစ္ေလာင္းေသာ္

ရြက္ေဟာင္းညွာေၾကြ၊ ရြက္သစ္ေ၀၍

ေလျပည္ထဲတြင္၊ ငယ္ရုပ္ဆင္သည္

အသင္ေယာက်ၤားေကာင္းတကား။


ဆရာႀကီး မင္းသု၀ဏ္ ( ၁၁ ရက္ ၁ လ ၁၉၄၉ ခုႏွစ္က ေရးခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေလးပါ)

က်ေနာ္ႀကိဳက္လြန္းလုိ ့ သင့္ဘ၀ မဂၢဇင္းထဲမေန ျပန္လည္ ကူးယူတင္ျပလုိက္ပါသည္ ။

Saturday, October 13, 2007

အစြဲ

ပံုျပင္ထဲမွာ

မ်က္မျမင္ပု႑ာ ငါးေယာက္

ဆင္းတေကာင္းကို သူစမ္းငါစမ္းနဲ ့

တေယာက္ၿပီးတေယာက္

အဓိပၸါယ္ေတြ ဖြင့္လုိ့

ဆင္ဆိုတာတဲ့

-------------

-------------

ဒါနဲ့

ငါလည္းမေနႏိုင္လုိ ့

၀င္စမ္းလုိက္မိတယ္

ေၾသာ္

ဆင္ဆိုတာ---------


Thursday, October 11, 2007

Sunday, October 7, 2007

ပန္းတိုင္

ေဟ့

ဟိုအေရွ့မွာ

လင္းေရာင္ျခည္ေတာင္ သန္္းေရာေပါ့

လာငါတို ့သြားၾကမယ္

ပန္းတိုိင္းရွိတဲ့ ေနရာဆီိကိုေလ-----


ခရီးဘယ္ေလာက္ၾကမ္းၾကမ္း

ဒီထက္ေတာ့ ပိုမၾကမ္းေတာ့ပါဘူး


ၾကင္နာျခင္းေေတြ

ယံုၾကည္မႈေတြနဲ့အတူ

တြဲလက္ေတြ ၿမဲေနဖုိ ့ေတာ့

လုိအပ္တယ္ေနာ္။


တေန ့တလံ ပုဂံဘယ္ေျပးမလဲ။



ေက်ာ္ထက္

Thursday, October 4, 2007